Η καινούργια θεατρική σκηνή άνοιξε νέους πολιτιστικούς δρόμους και συσπείρωσε το κοινό
Tης Γιωτας Μυρτσιωτη
Σε εποχή ύφεσης των ΔΗΠΕΘΕ, οι Σέρρες έκαναν την έκπληξη κι απέδειξαν ότι ο 25χρονος και πλέον θεατρικός θεσμός, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, μπορεί να παράγει πολιτισμό τοπικής και πανελλήνιας απήχησης. Με τον Θοδωρή Γκόνη στο τιμόνι, το σερραϊκό θέατρο γύρισε σελίδα. Η καινούργια του στέγη στο μεγαλοπρεπές δημοτικό κτίριο «Αστέρια» (παλιός κινηματογράφος), σε συνδυασμό μ’ ένα ολοκληρωμένο ρεπερτόριο - ένα μικρό φεστιβάλ, έφερε στην πόλη ατμόσφαιρα ανανέωσης και αισιοδοξίας. Το κοινό επέστρεψε στις αίθουσες και οι ντόπιοι μιλούν πλέον με τα καλύτερα λόγια για τον καλλιτέχνη που ζωντάνεψε την πόλη και «τράβηξε τον κόσμο προς τα πάνω». Ηταν ένα θέατρο που με τον Βασίλη Παπαβασιλείου στην καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Στην πορεία, εκτός από κάποιες αναλαμπές, η δράση του ατόνησε. Μια βεντάλια αξιόλογων εκδηλώσεων αναζωπύρωσε φέτος το ενδιαφέρον, προκαλώντας ωστόσο ένα ερώτημα. Μπορεί μόνο μια θεατρική σκηνή να φέρει την πολιτιστική άνοιξη, να κινητοποιήσει δημιουργικά δυνάμεις, να δώσει καινούργιο έναυσμα στην πολιτιστική διάσταση μιας πόλης με διάρκεια και δυναμική ευρύτερης εμβέλειας;
Το ΔΗΠΕΘΕ έδειξε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Μαζί με Σερραίους που αντιστέκονται (επί 34 χρόνια εκδίδεται η μηνιαία επιθεώρηση «Γιατί») απέδειξε ότι μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη. Ενδεικτικές είναι οι συναυλίες που διοργάνωσε για την αποκατάσταση του ιστορικού «Ορφέα» (1908), πρώην έδρα του θεάτρου. Η πρωτοβουλία αυτή, με τη συμπαράσταση Σερραίων καλλιτεχνών που νοιάζονται για τη γενέθλια πόλη, φαίνεται πως εκτείνεται πέραν της θεατρικής πράξης. Δείχνει πως κάτι γεννιέται. Παρά τις απαισιόδοξες προβλέψεις που πηγάζουν από την έλλειψη υποδομών σε μια πόλη, όπου η μία και μοναδική κινηματογραφική χειμερινή αίθουσα («Κρόνιο») κινδυνεύει να κλείσει, δίνοντας θέση σε εμπορικές χρήσεις.
Σε εποχή ύφεσης των ΔΗΠΕΘΕ, οι Σέρρες έκαναν την έκπληξη κι απέδειξαν ότι ο 25χρονος και πλέον θεατρικός θεσμός, παρά τις οικονομικές δυσκολίες, μπορεί να παράγει πολιτισμό τοπικής και πανελλήνιας απήχησης. Με τον Θοδωρή Γκόνη στο τιμόνι, το σερραϊκό θέατρο γύρισε σελίδα. Η καινούργια του στέγη στο μεγαλοπρεπές δημοτικό κτίριο «Αστέρια» (παλιός κινηματογράφος), σε συνδυασμό μ’ ένα ολοκληρωμένο ρεπερτόριο - ένα μικρό φεστιβάλ, έφερε στην πόλη ατμόσφαιρα ανανέωσης και αισιοδοξίας. Το κοινό επέστρεψε στις αίθουσες και οι ντόπιοι μιλούν πλέον με τα καλύτερα λόγια για τον καλλιτέχνη που ζωντάνεψε την πόλη και «τράβηξε τον κόσμο προς τα πάνω». Ηταν ένα θέατρο που με τον Βασίλη Παπαβασιλείου στην καλλιτεχνική διεύθυνση είχε ξεκινήσει με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Στην πορεία, εκτός από κάποιες αναλαμπές, η δράση του ατόνησε. Μια βεντάλια αξιόλογων εκδηλώσεων αναζωπύρωσε φέτος το ενδιαφέρον, προκαλώντας ωστόσο ένα ερώτημα. Μπορεί μόνο μια θεατρική σκηνή να φέρει την πολιτιστική άνοιξη, να κινητοποιήσει δημιουργικά δυνάμεις, να δώσει καινούργιο έναυσμα στην πολιτιστική διάσταση μιας πόλης με διάρκεια και δυναμική ευρύτερης εμβέλειας;
Το ΔΗΠΕΘΕ έδειξε ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Μαζί με Σερραίους που αντιστέκονται (επί 34 χρόνια εκδίδεται η μηνιαία επιθεώρηση «Γιατί») απέδειξε ότι μπορεί να λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη. Ενδεικτικές είναι οι συναυλίες που διοργάνωσε για την αποκατάσταση του ιστορικού «Ορφέα» (1908), πρώην έδρα του θεάτρου. Η πρωτοβουλία αυτή, με τη συμπαράσταση Σερραίων καλλιτεχνών που νοιάζονται για τη γενέθλια πόλη, φαίνεται πως εκτείνεται πέραν της θεατρικής πράξης. Δείχνει πως κάτι γεννιέται. Παρά τις απαισιόδοξες προβλέψεις που πηγάζουν από την έλλειψη υποδομών σε μια πόλη, όπου η μία και μοναδική κινηματογραφική χειμερινή αίθουσα («Κρόνιο») κινδυνεύει να κλείσει, δίνοντας θέση σε εμπορικές χρήσεις.
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 07-02-09
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου