NOUVELLE VAGUE

Πόσο μπορείς να αντέξεις μία μπάντα που εκτελεί διασκευές αγαπημένων, κατά τα άλλα, τραγουδιών στο ίδιο επαναλαμβανόμενο τέμπο bossa nova, ska ή reggae;
Εγώ πάντως άντεξα μέχρι πριν το encore. Για να καταλάβετε μάλιστα πόσο υπομονετικός ακροατής είμαι θα σας πω ότι η χθεσινή ήταν η μοναδική συναυλία που έφυγα πριν τελειώσει (που έχω αντέξει και την τρίωρη συναυλία του TRICKY στη Θεσσαλονίκη...).
Αυτοί οι γάλλοι (οι Nouvelle Vague εννοώ) λες και έχουν ανακαλύψει ένα πρόγραμμα στον υπολογιστή και βγάζουν τις διασκευές καρμπόν. Άν δεν υπήρχε στίχος θα έλεγες ότι πρόκειται για το ίδιο κομμάτι...
Η προσποιητά σπαστική φωνή της τραγουδίστριας επέτεινε ακόμη περισσότερο τον εκνευρισμό που δημιούργούσε το επαναλαμβανόμενο τέμπο, ενώ η ευγενική φυσιογνωμία του τραγουδιστή δεν με βοήθησε να εκτιμήσω την τιτάνια προσπάθεια που έκανε για να τραγουδήσει σόουλ, ρέγκε και ότι άλλο τέλωσπάντων έίναι συνυφασμένο με μάυρες φωνές.

Μεγάλη εντύπωση μου έκανε, πάντως, ο πολύς κόσμος που βρέθηκε στο PRINCIPAL. Δεν περίμενα ότι οι αντιγραφές των NOUVELLE VAGUE θα ήταν τόσο δημοφιλείς. Και αν κρίνω από τα τόσα διαφορετικά στυλ που είδα στη συναυλία, καλύπτουν μεγάλη γκάμα μουσικών ακουσμάτων, όπως άλλωστε μεγάλη γκάμα ακουσμάτων καλύπτουν και οι διασκευές τους.