THE FALL

Σέρρες, 20.30, βράδυ Πέμπτης στο γραφείο. Η δουλειά όπως φαίνεται θα με κρατήσει μέχρι αργά μπροστά στον υπολογιστή. Αποφασίζω να κάνω ένα διάλειμμα χαζεύοντας στο internet. Έχει καμιά καλή συναυλία να δούμε το Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη; Και ξαφνικά διαβάζω: «THE FALL, Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008 στο Ξυλουργείο». 20.35 βρίσκομαι ήδη στο αυτοκίνητο με κατεύθυνση τη Θεσσαλονίκη…
Σε τέτοιες συναυλίες, δεν πρέπει να ζυγίζεις αν θα πρέπει να πας ή όχι, αν θα πρέπει να συνεχίσεις τη δουλειά που έχεις να ετοιμάσεις την επόμενη μέρα, αν πρέπει να πας σπίτι να δεις την αγαπημένη σου σειρά, αν πρέπει να πας επίσκεψη στον Αντώνη που σε έχει καλέσει να σε κεράσει λόγω της γιορτής του…
Σε τέτοιες συναυλίες απλά πηγαίνεις και τ΄ αφήνεις όλα πίσω…
Φτάνοντας, λοιπόν, στο χώρο του Club (τελικά εκεί έγινε η συναυλία), οι TECHSOIR, έχουν ήδη ξεκινήσει την παρουσίαση του άλμπουμ τους. Κιθάρα, πλήκτρα, φωνή και σε δυο-τρία κομμάτια, βιολί, ήταν η σύνθεση του συγκροτήματος. Δεν ξέρω αν οι διασκευές των DEPECHE MODE, PET SHOP BOYS, SOFT CELL περιλαμβάνονται στο άλμπουμ τους, πάντως η μουσική τους θύμιζε tribute electro pop 80s μπάντα. Και καλά αν βρίσκεσαι σε ένα μπαράκι Σάββατο βράδυ και θες να χορέψεις με τις επιτυχίες του είδους. Αν όμως περιμένεις να δεις τους THE FALL τότε το όλο πράγμα σε κουράζει αφόρητα, ακόμη και αν σε κερδίζει η υπέροχη φωνή του τραγουδιστή του συγκροτήματος....
Αφού ακούσαμε τους TECHSOIR μιάμιση ώρα (!!!), κατά τις 12 παρά κάτι, βγήκε ο Μαρκ και η παρέα του. Το ντύσιμο του Μαρκ κλασικό.. Παντελόνι, άσπρο πουκάμισο και δερμάτινο μπουφανάκι αλά καθηγητής φυσικής. Ναι! Αυτός είναι ο χαρακτηρισμός που θα έδινες στον Μαρκ αν τον έβλεπες στον δρόμο. Ο άνθρωπος μοιάζει με καθηγητή φυσικής ή χημείας των γυμνασιακών μας χρόνων. Και όχι μόνο τα ρούχα, αλλά και η όλη εμφάνιση του στη σκηνή, μοιάζει με την παρουσία καθηγητή την ώρα του διαγωνίσματος. Ενώ οι «μαθητές» (βλέπε μέλη της μπάντας) τα δίνουν όλα, αυτός γυρνά γύρω από την αίθουσα-σκηνή περιεργαζόμενος τα όργανα, τα μηχανήματα και τα μικρόφωνα , όπως ο καθηγητής περιεργάζεται τις κιμωλίες και τα πράγματα των μαθητών…
Και τι δεν έκανε και πάλι ο Μαρκ επί σκηνής: τραγούδησε με τρία (!!!) μικρόφωνα μαζί, τραγούδησε χωρίς μικρόφωνο, πήρε μια τζούρα από το τσιγάρο ενός θεατή, έπαιξε με τα πλήκτρα σε ήχους που θυμίζουν γουρουνόπουλο την ώρα που σφαγιάζεται ζωντανό και τελειώνοντας το encore (o Θεός να κάνει encore μία μονόλεπτη εκτέλεση σε κάτι που ακουγόταν σαν τραγούδι), πέταξε με μίσος το μικρόφωνο στα τύμπανα σαν να λέει: «fuck you and goodnight!»…
Παράπονο δεν έχω: η συναυλία αυτή σε σχέση με την προηγούμενη στη Θεσσαλονίκη είχε αρκετά παλιότερα κομμάτια και δεν επικεντρώθηκε σε αυτά του τελευταίου άλμπουμ «Reformation Post TLC», χτυπήθηκα με τ΄ αγαπημένα μου "Pacifying Joint" και "Theme from Sparta F.C.", ίδρωσα στο χορό, αλλά… μακάρι να διαρκούσε λίγο περισσότερο …