Σάββατο 4 Οκτωβρίου 2008

PIVOT@AB (ANCIENNE BELGIQUE) CLUB, ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ 29-9-2008


Είχα καιρό να παρακολουθήσω συναυλία στο εξωτερικό και η ευκαιρία αυτή μου δόθηκε με τον καλύτερο τρόπο, όταν έμαθα ότι την ημέρα που θα βρισκόμουν στις Βρυξέλλες θα εμφανίζονταν σε έναν από τους πιο γνωστούς συναυλιακούς χώρους της πόλης (μαζί με το περιβόητο Βotanique) οι Αυστραλοί Pivot, που η πρόσφατη ακρόαση του album τους Ο soundtrack my heart (το δεύτερο άλμπουμ τους μετά το make me love you του 2005) μου κίνησε την περιέργεια να μάθω περισσότερα γι’ αυτούς. Όταν έφτασα στον πολυχώρο ΑΒ που αποτελείται από την μεγάλη αίθουσα συναυλιών και το club στον πάνω όροφο, είχε τελειώσει η συναυλία των 8 (μη σας φαίνεται περίεργο, τέτοια ώρα ξεκινάνε οι συναυλίες στις Βρυξέλλες και στις 10 έχουν ήδη τελειώσει ό,τι και να γίνει) των άγγλων post-punk ροκάδων “killing joke” και ακολουθούσε στις 10 η συναυλία των Pivot η οποία παρουσιαζόταν ως πάρτι για τους όσους παρακολούθησαν την κύρια συναυλία. Για το λόγο αυτό υπήρχε μόνο μικρή προπώληση εισιτηρίων πράγμα που φυσικά δεν γνώριζα και πήγα καμαρωτός να εισέλθω αναζητώντας το ταμείο για να αγοράσω εισιτήριο. Όταν μου είπαν ότι εισιτήρια δεν υπάρχουν, το ελληνικό δαιμόνιο χτύπησε και πάλι. Εξάντλησα όλη την υποκριτική μου δεινότητα για να πείσω τον πορτιέρη ότι έχω έρθει από την Ελλάδα μόνο και μόνο για τη συναυλία αυτή και ότι είμαι διατεθειμένος να πληρώσω και τριπλή την τιμή του εισιτηρίου των 12 ευρώ μόνο και μόνο για να τους δω, καταφέρνοντας τελικά προς έκπληξη μου, και μάλλον εύκολα, να μπω στην guest list της συναυλίας! Η καθυστέρηση της συναυλίας μου έδωσε την δυνατότητα να παρατηρήσω τον χώρο και τους θεατές (οι οποίοι ήταν καμιά κατοσταριά), δεν βρίσκεται άλλωστε κάποιος κάθε μέρα σε συναυλία στο εξωτερικό όπου όλα είναι ή φαίνονται να είναι διαφορετικά. Οι φαν των “killing joke” ούτε που ενδιαφέρθηκαν να δουν αυτούς άγνωστους αυστραλούς και έτσι οι τύποι με τα περίεργα κουρέματα, τα ρούχα από δέρμα και βινύλιο, και τις μαύρες μπότες με τα τεράστια τακούνια παρέμειναν στον χώρο του μπαρ του ΑΒ στο ισόγειο πίνοντας μπύρες και ακούγοντας μουσική που επηρέασε και επηρεάστηκε από τους “killing joke”, οι οποίοι είναι τόσο δημοφιλείς στο Βέλγιο που θα έδιναν και δεύτερη συναυλία την επομένη στον ίδιο χώρο την ίδια ώρα. Κατά τις 10 και μισή, τρεις τύποι που θα μπορούσαν να είναι και τεχνικοί ήχου, βγήκαν στη σκηνή. Τα αδέρφια Richard και Laurence Pike, στην κιθάρα και στα ντραμς αντίστοιχα, και ο Dave Miller στο laptop, δεν σου γεμίζουν το μάτι, ούτε είναι ιδιαίτερα εκδηλωτικοί. Με το που κατάλαβαν, όμως, ότι το κοινό πραγματικά απολαμβάνει την μουσική τους άρχισαν να ανοίγονται, συνομιλώντας με τον κόσμο και σχολιάζοντας τα τραγούδια τους. Οι αναπάντεχα «θορυβώδεις» εκδοχές των κομματιών O Soundtrack My Heart και Didn't I Furious ξεσήκωσαν τον κόσμο ενώ το γνωστότερο κομμάτι τους In The Blood, παρουσιάστηκε σε μία super extended 15λεπτη εκτέλεση. Το χαρακτηριστικό της μουσικής των Pivot είναι ότι τα κομμάτια ξεκινούν μελωδικά, μελαγχολικά ορισμένες φορές, και στη συνέχεια φτάνουν στο σημείο να «εκρήγνυνται» σε ένα καταιγιστικό κρεσέντο ήχων, δημιουργώντας ένα γοητευτικό αποτέλεσμα σαν μουσική από soundtrack ταινίας όπου η μουσική συνοδεύει την σταδιακή κορύφωση της σκηνής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τα ίδια τα μέλη του συγκροτήματος αναφέρουν ως επιρροή τους τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, αλλά και τον έτερο “synthesizer man”, τον Jean-Michel Jarre. Μάλιστα ο Michel Granger που σχεδίασε το εξώφυλλο του Oxygene του Jarre, έκανε το artwork και του δικού τους άλμπουμ. Άλλες επιρροές που επικαλούνται, είναι καινοτόμες μπάντες όπως οι Autechre και post-punk και post-new wave γκρουπ. Όλες αυτές οι επιρροές “βγάζουν” έναν ήχο που δύσκολα τον κατατάσσεις σε μια κατηγορία, δεν μπορείς, όμως, να αρνηθείς ότι είναι ιδιαίτερος και γοητευτικός. Μετά το τέλος της συναυλίας, και αφού μας χάρισαν ένα σύντομο και μάλλον αχρείαστο encore, ο χώρος της συναυλίας άδειασε εν ριπή οφθαλμού και οι περισσότεροι κατέφυγαν στην κοντινή καντίνα για ν’ απολαύσουν τις φημισμένες βάφλες των Βρυξελλών, ενώ εγώ, ως γνήσιος βαλκάνιος, καταβρόχθισα ένα ηδονιστικά βρώμικο κεμπάπ από έναν τούρκο καρντάση που βρήκα στο δρόμο, ολοκληρώνοντας με τον καλύτερο τρόπο την απόλαυση της βραδιάς…

Δεν υπάρχουν σχόλια: