ΑΠΟΡΙΑ 1

Έχω μια απορία: Γιατί οι γονείς παίρνουν τα παιδιά θέατρο και πιο συγκεκριμένα σε αρχαία τραγωδία; Άντε, σε κωμωδία ή παιδικό θέατρο το καταλαβαίνω. Σε τραγωδία, όμως, τι θα καταλάβει το 2χρονο; Και το λέω γιατί, για δεύτερη φορά φέτος, μου έσπασε τα νεύρα και δεν μ' αφησε να αφοσιωθώ στην παράσταση ένα γλυκύτατο κατά τα άλλα αγοράκι (η φράση "θέλω πατατάκι, θέλω πατατάκι!" στριφογυρνούσε ακόμη και μετά το τέλος της παράστασης στο μυαλό μου).
Οι απαντήσεις των γονεών είναι οι εξής:
"Δεν έχουμε που να τ' αφήσουμε."(αν δεν έχεις που να τ'αφήσεις μην έρχεσαι στο θεάτρο!).
"Ήθελα οπωσδήποτε να δω την παράσταση"(πως θα την δεις την παράσταση ρε γονέα αν ταϊζεις πατατάκι τον μικρό και ασχολείσαι διαρκώς μαζί του;)
"Είναι ήσυχο το παιδί γενικά" (και αν για κάποιο λόγο δεν είναι, γιατί να την πληρώσουν οι υπόλοιποι θεατές;).
"Έτσι μαθαίνουν και προσαρμόζονται τα παιδιά το θεάτρο" (συγγνώμη δεν είμαι ειδικός, αλλά ένα παιδί 2 χρόνων δεν καταλαβαίνει βασικά πράγματα, θα καταλάβει τραγωδία;).
Θα μου πείτε "δεν έχεις παιδιά γι ' αυτό δεν μπορείς να καταλάβεις". Όχι δεν μπορώ ,αλλά ελάτε στη θέση μου αγαπητοί γονείς: Πλήρωσα 20 ευρώ για να πάω σε έναν όμορφο χώρο, να απολάυσω μία παράσταση και να απορροφηθώ. Γιατί να μου το χαλάει αυτό ένα παιδάκι που ήρθε στην παράσταση μόνο για να φάει πατατάκια;