ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2007, ΩΡΑ 11.00,ΑΙΘΟΥΣΑ ΟΡΦΕΑΣ (Π. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ 12)
Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2007
ΗΜΕΡΙΔΑ "ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ"
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007
The Edge of Heaven
EINAI ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΠΟΥ ΣΕ ΓΟΗΤΕΥΕΙ ΚΑΤΙ ΣΕ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΕΙΣ. ΙΣΩΣ ΗΤΑΝ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, ΙΣΩΣ ΗΤΑΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΣΛΟΦΣΚΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΚΑΘΟΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΜΕ ΕΞΙΤΑΡΟΥΝ...
ΔΕΝ ΑΡΕΣΕ ΣΤΟΥΣ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΥΣ. ΕΜΕΝΑ ΠΑΛΙ ΠΟΛΥ...
Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2007
IRINA PALM
"IRINA PALM" H΄ "WANKING WIDOW" H΄ "Εν τη παλάμη ούτω βοήσομεν" Η΄ "ΑΜΑΡΤΗΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΓΟΝΙ ΜΟΥ"....
Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2007
ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ
3 ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΒΛΗΘΗΚΑΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΕΡΡΑΙΟΙ ΣΙΝΕΦΙΛ ΣΗΜΕΡΑ 26 (20.30), ΑΥΡΙΟ 27 (21.30) ΚΑΙ ΜΕΘΑΥΡΙΟ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ (20.30) ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΤΕΙ ΣΕΡΡΩΝ. ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ (ΜΕ ΤΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΒΛΗΘΟΥΝ):
Irina Palm - Εν τη παλάμη ούτω βοήσομεν / Σαμ Γκαρμπάρσκι
Η Μάγκι χρειάζεται επειγόντως χρήματα. Ο εγγονός της είναι σοβαρά άρρωστος στο νοσοκομείο και τα φάρμακα που χρειάζεται κοστίζουν πολύ περισσότερο απ’ όσα μπορούν να πληρώσουν οι γονείς του.Αν θέλει να αναπτερώσει τις ελπίδες του γιου και της νύφης της θα πρέπει να σκεφτεί κάτι σύντομα. Απεγνωσμένη, η μεσοαστή πενηντάρα Λονδρέζα Μάγκι θ’ ανταποκριθεί στη δελεαστική αγγελία για επικερδή εργασία σ’ ένα σεξ κλαμπ. Στο «Sexy World», η ντροπαλή αλλά αλέγρα χήρα συναντά τον γοητευτικό μάνατζερ του μαγαζιού Μίκι που με ευγένεια την εισάγει στα καθήκοντά της ως «συνοδού». Η νέα της συνάδελφος,Λουίζα, της εξηγεί τους κανόνες του παιχνιδιού και, πριν περάσει πολύς χρόνος, η ευσυνείδητη Μάγκι γίνεται η περιζήτητη και καλοπληρωμένη «Irina Palm».
Σκηνοθεσία: Σαμ Γκαρμπάρσκι
Σενάριο: Martin Herron, Philippe Blasband (βασ. στο πρωτότυπο σενάριο του Philippe Blasband)
Διεύθυνση Φωτογραφίας: Christophe Beaucarne
Μοντάζ: Ludo Troch
Ήχος: Pascal Jasmes,Thomas Gauder
Μουσική: Ghinzu, Art Direction: Véronique Sacrez
Κοστούμια: Anushia Nieradzik
Ηθοποιοί: Marianne Faithfull (Maggie), Miki Manojlovic (Miki), Kevin Bishop (Tom), Siobhan Hewlett (Sarah), Dorka Gryllus (Luisa), Jenny Agutter (Jane), Corey Burke (Olly), Meg Wynn-Owen (Julia), Susan Hitch (Beth), Flip Webster (Edith)
Παραγωγός: Sébastien Delloye, Diana Elbaum, Thanassis Karathanos, Karl Baumgartner, Jani Thiltges, Claude Waringo, Christine Alderson
Παραγωγή: Entre Chien et Loup, Pallas Film, Samsa Film, Ipso Facto, Liaison Cinematographique, Ateliers de Baere, RTBF TV, με την υποστήριξη του Προγράμματος MEDIA
Χώρα Παραγωγής: Βέλγιο, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Μ. Βρετανία, Γαλλία
Τύπος: 35mm, Έγχρωμο
Διάρκεια: 103'
Έτος Παραγωγής: 2007
Παρέες / Σωτήρης Γκορίτσας
Άνοιξη, Μεγάλη Εβδομάδα. Στο Πήλιο μια παρέα Αθηναίων σε διακοπές ανακαλύπτει στην αυλή της το πτώμα ενός αγνώστου. Προσπαθώντας ν’ αποφύγουν την κατηγορία του φόνου, συγκρούονται όχι μόνο με τους ντόπιους, αλλά κυρίως μεταξύ τους, αποκαλύπτοντας μυστικά και ψέματα της προσωπικής τους ζωής. Μια περιπέτεια φίλων και ζευγαριών.
Σκηνοθεσία:
Σωτήρης Γκορίτσας
Σενάριο:
Σωτήρης Γκορίτσας
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Σταμάτης Γιαννούλης
Μοντάζ:
Τάκης Κουμουνδούρος
Ήχος:
Δημήτρης Αθανασόπουλος
Μουσική:
Νίκος Πορτοκάλογλου
Σκηνικά:
Γιούλα Ζωιοπούλου
Κοστούμια:
Νταίζη Κουράση
Μακιγιάζ:
Εύη Ζαφειροπούλου
Ηθοποιοί:
Μαρία Πρωτόπαπα (Μαρίνα), Βαγγέλης Μουρίκης (Αντρέας), Ιεροκλής Μιχαηλίδης (Χάρης), Λένα Κιτσοπούλου (Λίνα), Εύη Δαελή (Μυρσίνη), Ερρίκος Λίτσης (Κώστας), Κώστας Ξυκομηνός (Θέμης), Γιώργος Γιαννόπουλος (Τέρης), Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος (Ηλίας)
Παραγωγός:
Σωτήρης Γκορίτσας
Παραγωγή:
Sogo Films
Χώρα Παραγωγής:
Ελλάδα
Συμπαραγωγή:
ΕΚΚ, ΕΡΤ ΑΕ, Multichoice Hellas-Nova (Ελλάδα)
Τύπος:
35mm Έγχρωμο
Διάρκεια:
85'
Έτος Παραγωγής:
2007
Η άκρη του ουρανού / Φατίχ Ακίν
Ο Νεζάτ δεν εγκρίνει την απόφαση του χήρου πατέρα του Αλί να συγκατοικήσει με την πόρνη φίλη του Γιετέρ. Αρχίζει όμως να τη συμπαθεί όταν ανακαλύπτει ότι στέλνει χρήματα στην Τουρκία για τις σπουδές της κόρης της. Ο ξαφνικός θάνατος της Γιετέρ απομακρύνει πατέρα και γιο. Ο Νεζάρ ταξιδεύει στην Κωνσταντινούπολη για ν’ αναζητήσει την κόρη της Γιετέρ, Αϊτέρ. Η πολιτική ακτιβίστρια Αϊτέρ, όμως, θέλοντας να ξεφύγει απ’ την αστυνομία, βρίσκεται ήδη στη Γερμανία. Γίνεται φίλη με τη νεαρή Λόττε, η οποία καλεί την Αϊτέρ να μείνει στο σπίτι της, κίνηση που δεν ενθουσιάζει τη συντηρητική μητέρα της, Ζουζάνε. Όταν η Αϊτέρ συλλαμβάνεται και η αίτηση ασύλου της απορρίπτεται, απελαύνεται και φυλακίζεται στην Τουρκία. Η Λόττε ταξιδεύει στην Τουρκία όπου εμπλέκεται στη φαινομενικά ανέλπιδη προσπάθεια απελευθέρωσης της Αϊτέρ.
Σκηνοθεσία:
Φατίχ Ακίν
Σενάριο:
Fatih Akin
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Rainer Klausmann
Μοντάζ:
Andrew Bird
Ήχος:
Kai Lüde
Μουσική:
Shantel
Καλλιτεχνική Διεύθυνση:
Tamo Kunz, Sirma Bradley
Κοστούμια:
Katrin Aschendorf
Ηθοποιοί:
Baki Davrak (Nejat Aksu), Tuncel Kurtiz (Ali Aksu), Nursel Köse (Yeter Öztürk), Nurgül Yesilcay (Ayten Öztürk), Hanna Schygulla (Susanne Staub), Patrycia Ziolkowska (Lotte Staub)
Παραγωγός:
Andreas Thiel, Klaus Maeck, Fatih Akin
Παραγωγή:
Corazon International GmbH, Germany
Χώρα Παραγωγής:
Γερμανία - Τουρκία
Συμπαραγωγή:
Anka Film, Turkey
Τύπος:
35mm Έγχρωμο
Διάρκεια:
122'
Έτος Παραγωγής:
2007
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2007
ΑΚΟΝΤΙΣΜΑ
Το ΑΚΟΝΤΙΣΜΑ δεν είναι ένα συνηθισμένο συγκρότημα αλλά ένας λαογραφικός οικισμός, στη Νέα Καρβάλη, κρεμασμένος στην πλαγιά του λόφου του ομώνυμου αρχαίου κάστρου. Πέτρινα σπιτάκια, υπαίθριο θέατρο, πλατείες και πέτρινα καλντερίμια πνιγμένα στις φυλλωσιές των δέντρων και των λουλουδιών συμπληρώνουν το σκηνικό. Πραγματικά απόλαυσα την παραμονή μου σ' αυτό το χωριό-μνημείο που η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων...
Τα χρόνια της Ρωμαϊκής κυριαρχίας, το "Ακόντισμα" είναι σταθμός και φρούριο της Εγνατίας Οδού. Πιθανότατα στους Βυζαντινούς χρόνους υπάρχει έξω από το φρούριο μικρό πόλισμα με το ίδιο όνομα. Την εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας στον ίδιο λόφο, συναντάμε ένα μικρό χωριό με το όνομα Τριρπιντί Τσιναρ. Το χωριό βομβαρδίζεται και σχεδόν καταστρέφεται από του Βουλγάρουςστη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Υπολλειματά του βρίσκουν οι Καρβαλιώτες πρόσφυγες από τη Καππαδοκία όταν έργονται να εγκατασταθούν στην σημερινή Νέα Καρβάλη. Μετά το 1930 το Τσιρπιντί Τσινάρ σκάπτεται εκ θεμελίων και τα υλικά (πέτρες, ξύλα, κεραμίδια) μεταφέρονται, προκειμένου να χτιστούν στάβλοι και αποθήκες στη Νέα Καρβάλη.
Το 1983 ο λόφος νότια του αρχαίου σταθμού έρχεται στην κυριότητα της Στέγης Πολιτισμού Νέας Καρβάλης, τίποτε δεν θυμίζει την μακραίωνη ιστορία του. Εδώ, μέσα στο νταμάρι, απ΄όπου μετά το 1930 εξορύσσονταν η πέτρα για να στρωθεί η σημερινή εθνική οδός, χτίζεται το θέατρο και η εκκλησία της Αναλήψεως.
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1996, μέσω του προγράμματος ΙΝTERREG II με την γενναία συμβολή τυ Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αρχίζει να χτίζεται το πέτρινο χωριό που ονομαστηκε "Λαογραφικό Χωριό Ακόντισμα", για να ενώσει μέσα από την λειτουργική του δυνατότητα την ιστορία και τον πολιτισμού του χθές με το αύριο.
Η αρχιτεκτονική του χωριού συνδυάζει το σεβασμό προς το περιβάλλον και την ιστορία της περιοχής, αντλώντας στοιχεία από τον τρόπο κατασκευής των σπιτιών στα γύρω παλαιά χωριά, αλλά και της μακρινής Καππαδοκίας, δένοντας μ΄αυτόν τον τρόπο την μνήμη και την πραγματικότητα. Διαθέτει χώρους φιλοξενίας για 100 άτομα, χώρους αναψυχής, ευρύχωρες πλατείες και ανοιχτό θέατρο για τις θερινές εκδηλώσεις, χώρους συμποσίων, συνεδρίων και συνεδριάσεων, καλλιτεχνικά καφενεία και εστιατόρια, χώρους εκθέσεων και προβολών, έτσι που ο κάθε επισκέπτης να χαίρεται την θερμή φιλοξενία στο "Ακοντισμα" όλο τον χρόνο. Μέλήμα της Στέγης Πολιτισμού Νέας Καρβάλης, είναι σε συνεννόηση και συνεργασία με την Εφορεία Κλασσικών Αρχαιοτήτων της περιοχής να διανοίξει μονοπάτια περιπάτου από το χωριό προς το αρχαίο φρούριο, και να συμβάλλει στην αναστήλωση μέρους του, προκειμένου να αναδειχθεί και να γίνει ευρύτατα γνωστή η μακραίωνη ιστορία της περιοχής.
Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Καπλάνης Ιωσηφίδης, Πρόεδρος της Στέγης Πολιτισμού Νέας Καρβάλης, και σώζονται τετοια μνημεία ιστορίας και πολιτισμού που το κράτος και οι τοπικές αρχές αγνοούν...
Στις 13 Σεπτεμβρίου του 1996, μέσω του προγράμματος ΙΝTERREG II με την γενναία συμβολή τυ Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, αρχίζει να χτίζεται το πέτρινο χωριό που ονομαστηκε "Λαογραφικό Χωριό Ακόντισμα", για να ενώσει μέσα από την λειτουργική του δυνατότητα την ιστορία και τον πολιτισμού του χθές με το αύριο.
Η αρχιτεκτονική του χωριού συνδυάζει το σεβασμό προς το περιβάλλον και την ιστορία της περιοχής, αντλώντας στοιχεία από τον τρόπο κατασκευής των σπιτιών στα γύρω παλαιά χωριά, αλλά και της μακρινής Καππαδοκίας, δένοντας μ΄αυτόν τον τρόπο την μνήμη και την πραγματικότητα. Διαθέτει χώρους φιλοξενίας για 100 άτομα, χώρους αναψυχής, ευρύχωρες πλατείες και ανοιχτό θέατρο για τις θερινές εκδηλώσεις, χώρους συμποσίων, συνεδρίων και συνεδριάσεων, καλλιτεχνικά καφενεία και εστιατόρια, χώρους εκθέσεων και προβολών, έτσι που ο κάθε επισκέπτης να χαίρεται την θερμή φιλοξενία στο "Ακοντισμα" όλο τον χρόνο. Μέλήμα της Στέγης Πολιτισμού Νέας Καρβάλης, είναι σε συνεννόηση και συνεργασία με την Εφορεία Κλασσικών Αρχαιοτήτων της περιοχής να διανοίξει μονοπάτια περιπάτου από το χωριό προς το αρχαίο φρούριο, και να συμβάλλει στην αναστήλωση μέρους του, προκειμένου να αναδειχθεί και να γίνει ευρύτατα γνωστή η μακραίωνη ιστορία της περιοχής.
Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι όπως ο Καπλάνης Ιωσηφίδης, Πρόεδρος της Στέγης Πολιτισμού Νέας Καρβάλης, και σώζονται τετοια μνημεία ιστορίας και πολιτισμού που το κράτος και οι τοπικές αρχές αγνοούν...
Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2007
MUGISON
O MUGISON, ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ Örn Elías Guðmundsson, ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΠΕΡΙΕΡΓΟΣ ΙΣΛΑΝΔΟΣ ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΠΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΚΙΘΑΡΑ ΚΑΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ. ΤΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΟΥ Mugimama Is This Monkey Music? ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΙΧΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ MURR MURR (ΒΛΕΠΕ ΒΙΝΤΕΟ) ΕΚΑΝΕ ΑΙΣΘΗΣΗ.
ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΝΕΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΜΕ ΤΙΤΛΟ Mugiboogie...
Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2007
Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2007
Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2007
Atonement
ΤΟ "ATONEMENT" (ΕΞΙΛΕΩΣΗ) EINAI ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΤΟΥ ΒΡΕΤΑΝΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΙΑΝ ΜΑΚ ΓΙΟΥΑΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΜΕΤΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΟΘΟΝΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Joe Wright ΜΕ ΤΟΥΣ James McAvoy, Keira Knightley ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ ΣΤΟΥΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΓ. ΒΡΕΤΑΝΙΑΣ.
Την Δευτέρα 19 Νοεμβρίου, στις 19.30, το μυθιστορημα θα παρουσιαστεί στα πλαίσια των λογοτεχνικών σεμιναρίων με θέμα "το μυθιστόρημα: δημιουργικές αναγνώσεις" της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Σερρών με εισηγητή τον συγγραφέα Θεόδωρο Γρηγοριάδη στην αίθουσα της Βιβλιοθήκης.
Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2007
No Country for Old Men
ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΝΕΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΩΝ ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΟΕΝ, ΟΤΙ ΠΑΙΖΟΥΝ ΟΙ Josh Brolin, Tommy Lee Jones, Javier Bardem, Kelly Macdonald, Woody Harrelson ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟ TRAILER ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΛΕΣ: "ΔΕΝ ΤΗΝ ΧΑΝΩ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!"....
SIGMATROPIC 15-11-2007
ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΡΕΣΑΝ, ΣΕ ΑΛΛΟΥΣ ΔΕΝ ΑΡΕΣΑΝ. ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΕΙΜΑΙ ΚΑΠΟΥ ΣΤΗ ΜΕΣΗ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΟΥΣ ΒΡΗΚΑ ΛΙΓΟ ΣΦΙΓΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΑΝ ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ, ΤΟΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΥ ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ, ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΤΟΥΣ, ΠΡΟΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΟΜΩΣ ΜΟΥ ΑΡΕΣΑΝ ΠΟΛΥ...ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΗΤΑΝ ΑΛΛΟ: ΤΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΚΑΤΟ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΜΑΖΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΟ BAR "OTRO"...
ΚΑΙ ΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΛΙΓΑ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΝΟΜΙΖΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΠΑΕΙ ΣΕ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΣΠΟΥΔΑΙΩΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕ 50 ΑΤΟΜΑ...), ΠΙΣΤΕΨΤΕ ΜΕ ΟΤΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ.
ΑΠΟΔΕΙΧΘΗΚΕ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΙΝΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΤΕΤΟΙΑ EVENTS, ΠΟΥ ΔΙΨΑΕΙ ΓΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΚΑΙ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΕΙΔΟΥΣ...
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007
Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2007
ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΑ BAR...
MIA ΠΡΩΤΟΤΥΠΗ ΙΔΕΑ ΥΛΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ ΜΕ ΑΛΛΟ ΕΡΓΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ...
VASANISTIRIO!
MIΑΣ ΚΑΙ Η SERRESBLOG MOY ΘΥΜΙΣΕ ΤΗ ΠΕΡΣΙΝΗ ΣΥΝΑΥΛΙΑ (25-11-2006)...
ΠΕΡΑΣΕ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ...
THE RAVEONETTES
ΑΚΟΥΣΑ ΤΟ ΝΕΟ ALBUM ΤΩΝ RAVEONETTES ΜΕ ΤΙΤΛΟ "LUST, LUST, LUST" ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΓΙ' ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Ν' ΑΚΟΥΣΩ ΦΡΕΣΚA KOMMATIA ΜΕ ΡΕΤΡΟ ΥΠΟΒΑΘΡΟ ΚΑΙ ΜΕΛΩΔΙΕΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΟΛΛΑΝΕ.
ΑΝΤ' ΑΥΤΟΥ ΑΝΙΑ ΚΑΙ ΒΑΡΕΜΑΡΑ...ΜΗΠΩΣ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ΟΤΙ ΤΟ ΝΕΟ ALBUM HΧΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΧΩΡΙΣ LIVE DRUMS KAI BASS, ΟΝΤΑΣ ΟΛΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ;
IDONTLIKETRAINS!
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΛΙΓΑΚΙ ΜΕ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΚΟΡΟΪΔΙΑ... ΝΕΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΑ ΑΝΑΚΗΡΥΣΣΟΝΤΑΙ ΜΕΣΣΙΕΣ ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙ, ΟΛΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΔΥΣΤΥΧΕ ΑΚΡΟΑΤΗ ΠΟΥ Τ΄ ΑΚΟΥΣ ΑΝΑΡΩΤΙΕΣΑΙ: "ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ ΚΑΛΑ;".
ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ILIKETRAINS EXOYN ANAΓΟΡΕΥΤΕΙ ΣΕ ΝΕΟ "ΚΑΥΤΟ" ΟΝΟΜΑ, ΟΝΤΑΣ ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ ΜΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΠΑΙΖΕΙ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΧΟΥΜΕ ΞΑΝΑΚΟΥΣΕΙ...
ΣΗΜ.ΟΦΕΙΛΩ ΠΑΝΤΩΣ ΝΑ ΟΜΟΛΟΓΗΣΩ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΚΑΙ ΤΟ VIDEO CLIP ΕΙΝΑΙ KATAΠΛΗΚΤΙΚΑ!
Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2007
THE SMITHS
ΦΙΛΟΣ MOY EIXE ΠΑΡΕΙ ΔΩΡΟ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΜΟΥ ΤΟ DVD The Smiths - The Complete Picture, KAI MOΛΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΕΙΔΑ...
Thunderball
Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΤΟΥ JAMES BOND ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΥΠΟΒΡΥΧΙΕΣ ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΕΚΕΙΝΗ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΝ ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΠΛΗΞΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΥΣΗ...
ΤΟΝ "ΚΑΚΟ" EMILIO LARGO ΥΠΟΔΥΕΤΑΙ Ο ADOLFO CELI, ΓΝΩΣΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΚΗ ΚΩΜΩΔΙΑ "ΟΙ ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ".
Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2007
Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2007
ΣΕΡΡΕΣ ΓΙΑ ΦΑΝΑΤΙΚΟΥΣ ΚΑΛΟΦΑΓΑΔΕΣ
ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΑΘΗΝΑ, ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΛΩ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΟΥ, ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΟΥΝ (ΜΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ ΑΘΗΝΑΪΚΗ ΠΡΟΦΟΡΑ): "ΤΙ ΝΑΡΘΩ ΜΩΡΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΣΤΑ ΣΕΡΡΑΣ; ΕΛΑ ΕΣΥ ΚΑΤΩ!", ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΩ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ PASSPORT (ΤΕΥΧΟΣ 26,ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2007) ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΟΔΩΡΟ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ, ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΙΣ "ΑΡΕΤΕΣ" ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ...
«ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ Η ΠΟΛΗ και οι πολίτες της στους αιώνες των αιώνων! Έχω τόσο ωραίες αναμνήσεις από την πόλη και τους κατοίκους της, πέρασα τόσο όμορφες και τρυφερές στιγμές μέσα σ' αυτήν και στα υπέροχα θέρετρα της, που θα έχω πάντα κάτι να θυμάμαι». Αυτά έγραφε στο ταξιδιωτικό του χρονικό Σενιαχατναμέ ο μεγάλος Τούρκος περιηγητής του 17ου αιώνα Εβλιά Τσελεμπίγια την πόλη της Σιρόζ,τιςΣέρρες.
ΟΠΩΣ ΣΤΕΚΟΜΟΥΝ με την ανατολή του ηλίου στην Ακρόπολη των Σερρών, τον Κουλά, έβλεπα την πόλη πανοραμικά. Συμπαγής οικοδομικά, όπως όλες οι ελληνικές πόλεις, χωρίς ανάσες πρασίνου αλλά με μια οργιαστική Φύση τριγύρω. Αυτό θα σου αντιτάξει και ένας Σερραίος: σε τρία λεπτά εισχωρεί στην καταπράσινη κοιλάδα, ενώ δεν στερείται τον καθαρό αέρα ολημερίς. Ένας περίπατος στην κοιλάδα που ξεκινάει από τους Αγίους Αναργύρους σε αναζωογονεί.
ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ, που κρατάει από τη Σερβοκρατία, με τον σωζόμενο πύργο του Ορέστη και σταματάω στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, χτισμένο το 1339, στο εσωτερικό της δεύτερης περιμέτρου του κάστρου. Τρεις κόγχες με τρούλο, ζωγραφίστηκε στον 20ό αιώνα από διακεκριμένους αγιογράφους. Η όψη της πόλης από ψηλά μου άνοιξε την όρεξη και είναι αμαρτία να πάρεις πρωινό στο ξενοδοχείο. Στην κεντρική πλατεία με περιμένουν ανοιχτά από τα χαράματα τα μπουγατσατσίδικα: μπουγάτσα κρέμα, τυρί, σπανάκι αλλά και με κρέας, αν επιθυμείτε λίγο πρωτεΐνη στις οκτώμισι το πρωί. Η μπουγάτσα είναι τοπικό έδεσμα και σύμβολο της πόλης. Ακόμη και εκτός Σερρών η ένδειξη «Σερραϊκή μπουγάτσα» αρκεί να σε πείσει για τη μοναδικότητα της. Λέγεται ότι από εδώ ξεκίνησε η διάδοση της, τη συνταγή την έφεραν οι πρόσφυγες. Τι σημασία έχει; Τα τραπεζάκια είναι γεμάτα και με πλήρες στομάχι βηματίζω δέκα μέτρα απέναντι στο καφενείο Κεντρικόν, όπου και πίνω ελληνικό καφέ χαζεύοντας παλιές φωτογραφίες στους τοίχους. Στα διπλανά τραπέζια, ηλικιωμένοι διαβάζουν τοπικές εφημερίδες. Μετά τις έντεκα το καφενείο μετατρέπεται σε ουζερί, ένα από τα καλύτερα της πόλης.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το Μπεζεστένι, το Αρχαιολογικό Μουσείο των Σερρών. Μαζί με άλλα κτίρια που γκρεμίστηκαν στο διάβα των αιώνων αποτελούσαν την κλειστή στεγασμένη αγορά. Χτίστηκε στο τέλος του 15ου αιώνα και το 1970 μετατράπηκε σε ένα λιτό και λειτουργικό μουσείο. Τα ευρήματα με ταρακουνούν: αγγεία, λίθινα και οστέινα εργαλεία, ειδώλια και κοσμήματα από τη Νεολιθική Περίοδο. Αρχαϊκά και των κλασικών χρόνων όπλα και ειδώλια. Δύο μαρμάρινες πόρτες από την Ελληνιστική Περίοδο, η ανάγλυφη μαρμάρινη εικόνα του Χριστού Ευεργέτη και της Παναγίας από τα βυζαντινά χρόνια κι ένα εντοίχιο ψηφιδωτό του Αποστόλου Ανδρέα από τον Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Θεοδώρων. Πρέπει να δω το ναό αυτό πάραυτα, μόλις πέντε λεπτά περπάτημα από την πλατεία. Διασχίζω την πλατεία Ελευθερίας, όμως μια πινακίδα μού αποσπά την προσοχή. Ακανές Λαϊλιά Ρούμπου, το μικρό μαγαζί με την πασίγνωστη γλυκιά μπουκίτσα. Μπαίνω μέσα και ο ευγενής κύριος Ρούμπος μου εξηγεί ότι ο παππούς του έμαθε πιτσιρίκος το γλυκό αυτό κοντά σε Τούρκους μαστόρους,
Πρόκειται για έναν τύπο λουκουμιού από ζάχαρη, νωπό βούτυρο κρέμας, άμυλο και αμύγδαλο. Η ονομασία Λαϊλιά σχετίζεται με το νερό του βουνού όπου γινόταν ο ακανές το καλοκαίρι. Έτσι ο πιτσιρικάς Ρούμπος μεγαλώνοντας άνοιξε, το 1927, το δικό του μαγαζί και η μικρή επιχείρηση συνεχίζει να ευφραίνει τους ουρανίσκους χωρίς να προδίδει τη μοναδικότητα της γεύσης.
Γλυκαμένος μπορώ να δω το Ναό των Αγίων ενδόξων στρατιωτικών μαρτύρων Θεοδώρων. Πράγματι, πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπή ναό. Βρίσκεται χαμηλότερα στο έδαφος κι έτσι μπορείς να τον περιεργαστείς περιμετρικά. Μεγάλη βασιλική, σε δύο μέρη, με πολλές επεμβάσεις στη διάρκεια των χρόνων, με παλαιοχριστιανικά στοιχεία που μπορεί να ανάγουν την αρχική κατασκευή έως και τον 6ο αιώνα. Είναι συγκινητικό ότι εδώ στάθηκε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος ο Β', ότι το 1571 λεηλατήθηκε από τους Τούρκους και το 1913 καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Βούλγαρους. Το 1938 άρχισαν οι αναστηλώσεις κι έτσι ο ναός ξανάγινε προσκύνημα και θρησκευτικό κύτταρο της πόλης.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ και κάτω από την Ακρόπολη Κουλά διατηρούν κάτι από το χρώμα των παλιών γειτονιών. Η δόμηση δεν καταβρόχθισε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική κι έτσι βλέπεις καινούργιες και παλιότερες μονοκατοικίες, όσες διασώθηκαν από το ολοκαύτωμα του 1913 όταν, από τα 6.500 σπίτια, σώθηκαν τα 1.500, ενώ το εμπορικό κέντρο καταστράφηκε ολοσχερώς. Και να σκεφτείς ότι σήμερα οι Βούλγαροι είναι οι τακτικότεροι επισκέπτες της πόλης, δουλεύουν σε τοπικές επιχειρήσεις, ενώ και οι Σερραίοι επιδίδονται σε εμπορικές και αισθαντικές εξορμήσεις στο Σαντάνσκι, μισή ώρα από την πόλη των Σερρών, όπου στα ξενοδοχεία προσφέρονται ερωτικές αποδράσεις και εκδουλεύσεις που μάλλον δεν συμβαδίζουν με τη νεοαποκτηθείσα ευρωπαϊκή συνείδηση της Βουλγαρίας. Όσα κτίρια διατηρούν παραδοσιακά στοιχεία δεν είναι παρά σχολεία, γυμνάσια και δημόσιες υπηρεσίες. Στην πλατεία Ελευθερίας υπάρχουν τέτοια δείγματα αρχιτεκτονικής, όπως η οικία του γιατρού Παπαβασιλείου και ακριβώς απέναντι η Εθνική Τράπεζα με τον επιδεικτικό κλασικισμό της.
ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΖΕΙ ΚΙ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ που ευωδιάζει τσίκνα ανεβαίνει από το κέντρο της πόλης. Στα στενάκια, πίσω από το Μπεζεστένι, ανάμεσα σε παλιά και σύγχρονα εμπορικά μαγαζιά και μπαρ, απλώνεται η επικράτεια των σουβλατζίδικων. Οι σουβλακοπεζόδρομοι γεμίζουν πριν από τις δώδεκα το μεσημέρι με πεινασμένους πελάτες κάθε ηλικίας και τάξης. Το δρομάκι Μιχάλη Καραολή, μήκους είκοσι μέτρων, μετράει πάνω από δέκα σουβλατζίδικα το ένα δίπλα στ' άλλο. Καθώς είναι σκεπαστό, οι μυρωδιές ψητού κρέατος φρακάρουν τη μύτη και τους πνεύμονες, ενώ ο συνδυασμός τοπικού ούζου με σουτζουκάκια σε κάνει να παραπατάς μεσημεριάτικα. Τρώμε κι εμείς και συνεχίσουμε δυναμωμένοι την περιήγηση. Στα στενά δρομάκια ανοίγουν καφέ κολλητά σε ζυγοποιεία, επιδιορθωτήρια υποδημάτων, κρεοπωλεία και μικρομάγαζα. Δεν υπάρχουν πολλά παραδοσιακά μαγαζιά. Το «τροχείον - ακονιστήριον» έκλεισε πια, για να γίνει ακόμη ένα γευστικό τέμενος. Πολλές ελληνικές πόλεις έχουν να επιδείξουν φαγάδικα, όμως, στις Σέρρες πρόκειται για μια κυρίαρχη στομαχική τάση. Το ουζάκι που κατεβάσαμε μας κατευθύνει στις πηγές του. Το κατάστημα Ούζο-Μαγεία διατηρεί την παλιά αίσθηση του χώρου: τεράστια βαρέλια στους τοίχους, παλιοί αποστακτήρες, χώροι που θυμίζουν αλλοτινές εποχές. Τώρα πια, το ούζο αποστάζεται σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, όμως το μαγαζί παραπέμπει στις μέρες του 1908. Τότε, διηγείται ο νυν ιδιοκτήτης Ηρακλής Σπανός, ο παππούς του είχε την επιχείρηση μαζί με έναν Τούρκο. Όταν έγιναν οι ανταλλαγές πληθυσμών αγόρασε το μερτικό του Τούρκου και μάλιστα μετέβη στην Πόλη για να πάρει την υπογραφή.
ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ η πόλη των Σερρών ανήκε στο Βιλαέτι (νομαρχία) της Θεσσαλονίκης και αποτέλεσε πρωτεύουσα του καζά (νομού). Ήταν αξιόλογο διοικητικό, εμπορικό και πνευματικό κέντρο. Η γεωργική παραγωγή του κάμπου, πολύτιμη έως και σήμερα. Επί Τουρκοκρατίας οι Σέρρες αριθμούσαν τις 30.000, εκ των οποίων οι μισοί ήταν Τούρκοι. Η μύηση των Σερραίων στη Φιλική Εταιρεία ήταν καθοριστική και ο αρχιστράτηγος των μακεδονικών δυνάμεων Εμμανουήλ Παπάς θυσίασε περιουσία και οικογένεια για την απελευθέρωση της πόλης. Μπροστά στο άγαλμα του, στην πλατεία Ελευθερίας, κάνουν σκέιτμπορντ οι πιτσιρικάδες της πόλης απολαμβάνοντας την ανοιχτωσιά. Ευτυχώς που εκείνος ατενίζει ως ανδριάντας τον ουρανό. Την ίδια περίοδο, οι Σέρρες αποκαλούνταν «Αθήνα του Βορρά» λόγω της έντονης δραστηριότητας και της ανάπτυξης τους.
ΠΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ στο καφέ Μέρλιν στην κεντρική πλατεία. Ο ιδιοκτήτης του, ο Γιώργος Παπάζογλου, διατηρεί μια χιλιάδα μπουκάλια μπίρες απ' όλο τον κόσμο. Ο δήμαρχος Γιάννης Βλάχος, που έρχεται στην παρέα μας, μας εξηγεί την κομβική θέση της πόλης και τον αναβαθμισμένο ρόλο της ως πύλης της Ανατολικής Ευρώπης προς την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο κάθετος άξονας στην Εγνατία από τον Προμαχώνα προς τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία αποτελεί τη σημαντικότερη πρόσβαση στην Ευρώπη. Ο δήμαρχος καμαρώνει και για το αυτοκινητοδρόμιο, με τη μοναδική πίστα των 3.186 μέτρων και προδιαγραφών επιπέδου Formula 3 στην Ελλάδα. Κάνει μάλιστα προσπάθεια να συμπεριληφθεί στο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό. Πεταγόμαστε να τον καμαρώσουμε κι εμείς, νότια της πόλης, στην αρχή του κάμπου, πάνω στον περιφερειακό δρόμο προς Θεσσαλονίκη. Χορταίνει το μάτι σου βλάστηση μια ανάσα από την πόλη. Παραδίπλα το Πάρκο Ομονοίας, άλλος ένας χώρος αναψυχής χιλίων τετραγωνικών μέτρων. Είναι Σάββατο μεσημέρι κι έχουν καταφτάσει πλήθη με αγωνιστικές μηχανές από πολλά σημεία της Ελλάδας. Τρέχουν, αλλάζουν στολές, ξεκουράζονται στο αναψυκτήριο, σκαρφαλώνουν στις ειδικές εξέδρες για να δουν τους αγώνες ταχύτητας. Είναι να απορείς πώς για τέτοια έργα χρειάζεται να τρέχουν γραφειοκρατικά οι δήμοι...
ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα. Ιδανική εποχή για βόλτες στην εξοχή, στον Λαϊλιά, στη λίμνη Κερκίνη, στο σπήλαιο Αλιστράτης, όλα σε αποστάσεις μισής ώρας. Στην Αμφίπολη επίσης αξίζει να πάει κανείς, την πόλη όπου ο Ξέρξης διέσχισε τον Στρυμόνα μια φορά ως επιτιθέμενος και τη δεύτερη ηττημένος, μαζεύοντας τα ράκη του. Οι Πέρσες του Αισχύλου αναφέρουν την σκηνή αυτή, ενώ ο Ηρόδοτος λέει ότι τα λιοντάρια της Αμφίπολης κατασπάραξαν τις καμήλες της περσικής στρατιάς. Σήμερα το λιοντάρι της Αμφίπολης, κουρασμένο στους αιώνες, παραμονεύει στο κομβικό σημείο όπου ενώνονται οι νομοί Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Σερρών, εκεί όπου εκβάλλει ο Στρυμόνας στο Αιγαίο.
ΟΙ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΞ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ δεν έχουν τελειωμό. Στο χωριό Πεντάπολη, εκτιμάμε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Η Πεντάπολη ανήκει σε μια ομάδα χωριών, τα Δαρνακοχώρια, που σχηματίζουν κύκλο κι έχουν πολλά κοινά γλωσσικά χαρακτηριστικά και έθιμα. Τα άλλα χωριά είναι το Νέο Σούλι, ο Εμμανουήλ Παππάς, το Άγιο Πνεύμα, το Χρυσό. Περιζήτητα πια τα κτήματα εδώ, αφού πολλοί Σερραίοι έρχονται να ζήσουν στην ευρυχωρία της υπαίθρου λίγα χιλιόμετρα από τις δουλειές του. Στην εξοχή της Πεντάπολης επισκεφθήκαμε και το εκτροφείο στρουθοκαμήλων Μακεδονική Φάρμα, όπου μας ξενάγησε ο Γιάννης Αχλατλής.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΠΟΛΗ, στην επιστροφή, στρίψαμε στον Αη Γιάννη, το «επίνειο» των Σερρών, όπου ανάμεσα σε πηγές και καταρράκτες, οι ταβέρνες προσφέρουν δροσιά και νόστιμες απολαύσεις. Συνεχίζοντας το δρόμο του Αη Γιάννη βρήκαμε την Οινούσσα, παλιό χωριό και προάστιο πια της πόλης, και ανηφορίσαμε στο όρος Μενοίκιο. Σε ύψος 750 μέτρων το Χιονοχώρι θα αποτελέσει το highlight των επόμενων χρόνων. Παλιό βλάχικο χωριό, χτισμένο σε αντικριστές πλαγιές, εγκαταλείφθηκε παντελώς, έως ερειπίων, για να αρχίσει πρόσφατα το ξαναχτίσιμο. Πέτρινα σπίτια, μονοπάτια με καλντερίμι, μια ταβέρνα στη ρεματιά, η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στη σκεπή της οποίας δούλευαν Βαλκάνιοι χτιστάδες. Το απόλυτο θερινό θέρετρο, τυχεροί όσοι έχουν καταβολές στον τόπο αυτό.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΝΙΓΡΙΤΑ, είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη, μια περιοχή με γεωθερμικά πεδία που τα εκμεταλλεύονται σοφά έξυπνοι ντόπιοι επιχειρηματίες. Ο Μιχάλης Ζουλουμίδης μας οδήγησε στις εγκαταστάσεις της σπιρουλίνας, που έχει δημιουργήσει υστερία στους οπαδούς της υγιεινής ζωής. Για την ακρίβεια η σπιρουλίνα είναι η φυκομπιλίνη σπερουλάνη, ένα φύκι αόρατο στο μάτι και δυσεύρετο. Στην Ευρώπη παράγεται μόνο σε οκτώ κράτη και τα βασικά της στοιχεία είναι οι πρωτεΐνες, τα αμινοξέα και η βιταμίνη Β που αυξάνουν τη δύναμη του ανοσοποιητικού συστήματος και υποκαθιστούν το κρέας. Η ζήτηση είναι μεγάλη, μας λέει ο Μιχάλης, και πρέπει οι καταναλωτές να προσέχουν όταν αγοράζουν εισαγόμενα σκευάσματα. Οι εγκαταστάσεις θυμίζουν φουτουριστικό θερμοκήπιο, η καλλιέργεια βασίζεται στο νερό του υπεδάφους, στην ηλιοφάνεια και στο διοξείδιο του άνθρακα. Κατάπιαμε πάραυτα μια ταμπλέτα που μύριζε θαλασσινό φύκι, αφού πρώτα είδαμε στο μικροσκόπιο αυτό το μοναδικό κυανοβακτήριο.
ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, έξω από το χωριό Σκούταρη, κάτω από τη γέφυρα του Στρυμόνα, ψάρευαν Βούλγαροι σε ημερήσια εκδρομή, διεκδικώντας τα ψάρια που δραπέτευσαν από το κομμάτι του βουλγαρικού Στρυμόνα αφού, από τα 360 χιλιόμετρα του ποταμού, μόλις 118 διασχίζουν τη χώρα μας. Γοητευτικό προσβάσιμο ποτάμι, όαση για τους εραστές της Φύσης. Ο καθηγητής Δημήτρης Μαυρογιάννης, θιασώτης ντόπιων εθίμων, μας θυμίζει ότι είναι 14 Σεπτεμβρίου, του Τιμίου Σταυρού και ότι στο χωριό Σκοτούσσα ξεκινούσε η πενταήμερη εμποροπανήγυρις, η μεγαλύτερη στη Βόρεια Ελλάδα. Είμαστε για τα πανηγύρια; Χιλιάδες τα πλήθη, χαλιά ορθωμένα ξεχωρίζουν πάνω από τα κεφάλια των επισκεπτών που τα κουβαλούν σαν σταυρούς -οικογενειακού- μαρτυρίου, εκατοντάδες αρνιά ψήνονταν σε υπαίθριες ταβέρνες, περιπλανώμενοι οργανοπαίκτες τριγύριζαν από τραπέζι σε τραπέζι. Εδώ η κρεατοφαγία οργίασε. Η νοστιμιά, η σκόνη, η τσίκνα, το μεθύσι, οι κοπέλες που χόρευαν παραδίπλα και γίναμε μια παρέα, απέδειξαν ότι μπορεί να ζήσεις ακόμη στις μέρες μας διονυσιακά
ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΘΥΣΙΑ αποφασίσαμε να εκπολιτισθούμε. Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών φέτος μετακόμισε σε καινούργιο κτίριο με είκοσι χιλιάδες συνδρομητές και τριάντα διαθέσιμους για το κοινό υπολογιστές. Ο διευθυντής Γιάννης Σαπουντζής μας ξενάγησε στις αίθουσες όπου διεξάγονται λογοτεχνικά σεμινάρια και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σε μια ειδική αίθουσα στεγαζόταν η συλλογή του Γιώργου Αγγειοπλάστη, με έξι χιλιάδες παλιές και σπάνιες φωτογραφίες της πόλης και των ανθρώπων της. Ανάμεσα τους αναγνωρίσαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεκαετία του '50, σε ένα υπαίθριο γλέντι, νεαρός ακόμη, προτού ανοιχτεί στον πολιτικό στίβο. Ο ψηφιακός συνεργάτης της βιβλιοθήκης Θανάσης Αθανασιάδης μας πλοηγεί στις σελίδες της βιβλιοθήκης που λειτουργούν ως πολιτιστική πύλη στο Διαδίκτυο, καθώς και στον δικτυακό τόπο για τους Beatles, τον πιο ενημερωμένο στην Ελλάδα! Ο ίδιος κατασκεύασε και το www.airphotos.gr με αεροφωτογραφίες απ' όλη τη χώρα.
ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΗΠΙΑΜΕ ΤΣΙΠΟΥΡΑ στο παραδοσιακό ουζερί Νέο Κρόνιο και τριγυρίσαμε στα μπαρ. Στο New York τα σφηνάκια καρφώνονταν στο κεφάλι μας. Νεανικό πλήθος, πολλοί και οι φοιτητές των ΤΕΙ. Στο Αλχημείο χαλαρώσαμε κάπως με ωραίες μουσικές και μιλήσαμε με τα παιδιά που έχουν το ΡΟΔΟΝ 95 FM που εκπέμπει και στο Διαδίκτυο με ξένη -εναλλακτική- μουσική. Αφήσαμε για την επομένη τα οθωμανικά κτίσματα της πόλης, το Τέμενος του Μεχμέτ Μπέη στην έξοδο για το δρόμο προς Δράμα και το κοντινό τέμενος Ζιντζιρλί, τρία λεπτά από την πλατεία Εμπορίου. Χρήζουν συντήρησης, γίνονται ήδη εργασίες αποκατάστασης και κατά καιρούς τα επισκέπτονται, έστω και από μακριά μουσουλμάνοι προσκυνητές, αναζητώντας τις διάσπαρτες θρησκευτικές ρίζες τους και τους ξεχασμένους δερβίσηδες.
ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΔΑΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ απ' όσα υπολογίσαμε, όμως υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να επιστρέψουμε στην εύγευστη και γλεντζέδικη πόλη, με τους φιλόξενους και ανοιχτούς ανθρώπους, τη γεμάτη ιστορικές μνήμες, αλλά και πολλά υποσχόμενη στον αστικό τουρισμό. Μια πόλη που προωθεί το πρόγραμμα ΕΝΑΤ, για τουρισμό προσβάσιμο σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, που σέβεται τους ξένους και αποφεύγει την ξιπασιά και την ακρίβεια των τουριστικών και πολυπροβαλλόμενων τόπων.
ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Ευχαριστούμε τον Δήμο Σερρών και ειδικά τον δημοτικό σύμβουλο Γιώργο Δάγκο για τη φιλοξενία
«ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ Η ΠΟΛΗ και οι πολίτες της στους αιώνες των αιώνων! Έχω τόσο ωραίες αναμνήσεις από την πόλη και τους κατοίκους της, πέρασα τόσο όμορφες και τρυφερές στιγμές μέσα σ' αυτήν και στα υπέροχα θέρετρα της, που θα έχω πάντα κάτι να θυμάμαι». Αυτά έγραφε στο ταξιδιωτικό του χρονικό Σενιαχατναμέ ο μεγάλος Τούρκος περιηγητής του 17ου αιώνα Εβλιά Τσελεμπίγια την πόλη της Σιρόζ,τιςΣέρρες.ΟΠΩΣ ΣΤΕΚΟΜΟΥΝ με την ανατολή του ηλίου στην Ακρόπολη των Σερρών, τον Κουλά, έβλεπα την πόλη πανοραμικά. Συμπαγής οικοδομικά, όπως όλες οι ελληνικές πόλεις, χωρίς ανάσες πρασίνου αλλά με μια οργιαστική Φύση τριγύρω. Αυτό θα σου αντιτάξει και ένας Σερραίος: σε τρία λεπτά εισχωρεί στην καταπράσινη κοιλάδα, ενώ δεν στερείται τον καθαρό αέρα ολημερίς. Ένας περίπατος στην κοιλάδα που ξεκινάει από τους Αγίους Αναργύρους σε αναζωογονεί.
ΑΦΗΝΩ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ, που κρατάει από τη Σερβοκρατία, με τον σωζόμενο πύργο του Ορέστη και σταματάω στο παρεκκλήσι του Αγίου Νικολάου, χτισμένο το 1339, στο εσωτερικό της δεύτερης περιμέτρου του κάστρου. Τρεις κόγχες με τρούλο, ζωγραφίστηκε στον 20ό αιώνα από διακεκριμένους αγιογράφους. Η όψη της πόλης από ψηλά μου άνοιξε την όρεξη και είναι αμαρτία να πάρεις πρωινό στο ξενοδοχείο. Στην κεντρική πλατεία με περιμένουν ανοιχτά από τα χαράματα τα μπουγατσατσίδικα: μπουγάτσα κρέμα, τυρί, σπανάκι αλλά και με κρέας, αν επιθυμείτε λίγο πρωτεΐνη στις οκτώμισι το πρωί. Η μπουγάτσα είναι τοπικό έδεσμα και σύμβολο της πόλης. Ακόμη και εκτός Σερρών η ένδειξη «Σερραϊκή μπουγάτσα» αρκεί να σε πείσει για τη μοναδικότητα της. Λέγεται ότι από εδώ ξεκίνησε η διάδοση της, τη συνταγή την έφεραν οι πρόσφυγες. Τι σημασία έχει; Τα τραπεζάκια είναι γεμάτα και με πλήρες στομάχι βηματίζω δέκα μέτρα απέναντι στο καφενείο Κεντρικόν, όπου και πίνω ελληνικό καφέ χαζεύοντας παλιές φωτογραφίες στους τοίχους. Στα διπλανά τραπέζια, ηλικιωμένοι διαβάζουν τοπικές εφημερίδες. Μετά τις έντεκα το καφενείο μετατρέπεται σε ουζερί, ένα από τα καλύτερα της πόλης.
Ακριβώς απέναντι βρίσκεται το Μπεζεστένι, το Αρχαιολογικό Μουσείο των Σερρών. Μαζί με άλλα κτίρια που γκρεμίστηκαν στο διάβα των αιώνων αποτελούσαν την κλειστή στεγασμένη αγορά. Χτίστηκε στο τέλος του 15ου αιώνα και το 1970 μετατράπηκε σε ένα λιτό και λειτουργικό μουσείο. Τα ευρήματα με ταρακουνούν: αγγεία, λίθινα και οστέινα εργαλεία, ειδώλια και κοσμήματα από τη Νεολιθική Περίοδο. Αρχαϊκά και των κλασικών χρόνων όπλα και ειδώλια. Δύο μαρμάρινες πόρτες από την Ελληνιστική Περίοδο, η ανάγλυφη μαρμάρινη εικόνα του Χριστού Ευεργέτη και της Παναγίας από τα βυζαντινά χρόνια κι ένα εντοίχιο ψηφιδωτό του Αποστόλου Ανδρέα από τον Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Θεοδώρων. Πρέπει να δω το ναό αυτό πάραυτα, μόλις πέντε λεπτά περπάτημα από την πλατεία. Διασχίζω την πλατεία Ελευθερίας, όμως μια πινακίδα μού αποσπά την προσοχή. Ακανές Λαϊλιά Ρούμπου, το μικρό μαγαζί με την πασίγνωστη γλυκιά μπουκίτσα. Μπαίνω μέσα και ο ευγενής κύριος Ρούμπος μου εξηγεί ότι ο παππούς του έμαθε πιτσιρίκος το γλυκό αυτό κοντά σε Τούρκους μαστόρους,
Πρόκειται για έναν τύπο λουκουμιού από ζάχαρη, νωπό βούτυρο κρέμας, άμυλο και αμύγδαλο. Η ονομασία Λαϊλιά σχετίζεται με το νερό του βουνού όπου γινόταν ο ακανές το καλοκαίρι. Έτσι ο πιτσιρικάς Ρούμπος μεγαλώνοντας άνοιξε, το 1927, το δικό του μαγαζί και η μικρή επιχείρηση συνεχίζει να ευφραίνει τους ουρανίσκους χωρίς να προδίδει τη μοναδικότητα της γεύσης.Γλυκαμένος μπορώ να δω το Ναό των Αγίων ενδόξων στρατιωτικών μαρτύρων Θεοδώρων. Πράγματι, πρόκειται για ένα μεγαλοπρεπή ναό. Βρίσκεται χαμηλότερα στο έδαφος κι έτσι μπορείς να τον περιεργαστείς περιμετρικά. Μεγάλη βασιλική, σε δύο μέρη, με πολλές επεμβάσεις στη διάρκεια των χρόνων, με παλαιοχριστιανικά στοιχεία που μπορεί να ανάγουν την αρχική κατασκευή έως και τον 6ο αιώνα. Είναι συγκινητικό ότι εδώ στάθηκε ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος ο Β', ότι το 1571 λεηλατήθηκε από τους Τούρκους και το 1913 καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Βούλγαρους. Το 1938 άρχισαν οι αναστηλώσεις κι έτσι ο ναός ξανάγινε προσκύνημα και θρησκευτικό κύτταρο της πόλης.
ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΛΙΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ και κάτω από την Ακρόπολη Κουλά διατηρούν κάτι από το χρώμα των παλιών γειτονιών. Η δόμηση δεν καταβρόχθισε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική κι έτσι βλέπεις καινούργιες και παλιότερες μονοκατοικίες, όσες διασώθηκαν από το ολοκαύτωμα του 1913 όταν, από τα 6.500 σπίτια, σώθηκαν τα 1.500, ενώ το εμπορικό κέντρο καταστράφηκε ολοσχερώς. Και να σκεφτείς ότι σήμερα οι Βούλγαροι είναι οι τακτικότεροι επισκέπτες της πόλης, δουλεύουν σε τοπικές επιχειρήσεις, ενώ και οι Σερραίοι επιδίδονται σε εμπορικές και αισθαντικές εξορμήσεις στο Σαντάνσκι, μισή ώρα από την πόλη των Σερρών, όπου στα ξενοδοχεία προσφέρονται ερωτικές αποδράσεις και εκδουλεύσεις που μάλλον δεν συμβαδίζουν με τη νεοαποκτηθείσα ευρωπαϊκή συνείδηση της Βουλγαρίας. Όσα κτίρια διατηρούν παραδοσιακά στοιχεία δεν είναι παρά σχολεία, γυμνάσια και δημόσιες υπηρεσίες. Στην πλατεία Ελευθερίας υπάρχουν τέτοια δείγματα αρχιτεκτονικής, όπως η οικία του γιατρού Παπαβασιλείου και ακριβώς απέναντι η Εθνική Τράπεζα με τον επιδεικτικό κλασικισμό της.
ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΖΕΙ ΚΙ ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ που ευωδιάζει τσίκνα ανεβαίνει από το κέντρο της πόλης. Στα στενάκια, πίσω από το Μπεζεστένι, ανάμεσα σε παλιά και σύγχρονα εμπορικά μαγαζιά και μπαρ, απλώνεται η επικράτεια των σουβλατζίδικων. Οι σουβλακοπεζόδρομοι γεμίζουν πριν από τις δώδεκα το μεσημέρι με πεινασμένους πελάτες κάθε ηλικίας και τάξης. Το δρομάκι Μιχάλη Καραολή, μήκους είκοσι μέτρων, μετράει πάνω από δέκα σουβλατζίδικα το ένα δίπλα στ' άλλο. Καθώς είναι σκεπαστό, οι μυρωδιές ψητού κρέατος φρακάρουν τη μύτη και τους πνεύμονες, ενώ ο συνδυασμός τοπικού ούζου με σουτζουκάκια σε κάνει να παραπατάς μεσημεριάτικα. Τρώμε κι εμείς και συνεχίσουμε δυναμωμένοι την περιήγηση. Στα στενά δρομάκια ανοίγουν καφέ κολλητά σε ζυγοποιεία, επιδιορθωτήρια υποδημάτων, κρεοπωλεία και μικρομάγαζα. Δεν υπάρχουν πολλά παραδοσιακά μαγαζιά. Το «τροχείον - ακονιστήριον» έκλεισε πια, για να γίνει ακόμη ένα γευστικό τέμενος. Πολλές ελληνικές πόλεις έχουν να επιδείξουν φαγάδικα, όμως, στις Σέρρες πρόκειται για μια κυρίαρχη στομαχική τάση. Το ουζάκι που κατεβάσαμε μας κατευθύνει στις πηγές του. Το κατάστημα Ούζο-Μαγεία διατηρεί την παλιά αίσθηση του χώρου: τεράστια βαρέλια στους τοίχους, παλιοί αποστακτήρες, χώροι που θυμίζουν αλλοτινές εποχές. Τώρα πια, το ούζο αποστάζεται σε σύγχρονες εγκαταστάσεις, όμως το μαγαζί παραπέμπει στις μέρες του 1908. Τότε, διηγείται ο νυν ιδιοκτήτης Ηρακλής Σπανός, ο παππούς του είχε την επιχείρηση μαζί με έναν Τούρκο. Όταν έγιναν οι ανταλλαγές πληθυσμών αγόρασε το μερτικό του Τούρκου και μάλιστα μετέβη στην Πόλη για να πάρει την υπογραφή.
ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑΣ η πόλη των Σερρών ανήκε στο Βιλαέτι (νομαρχία) της Θεσσαλονίκης και αποτέλεσε πρωτεύουσα του καζά (νομού). Ήταν αξιόλογο διοικητικό, εμπορικό και πνευματικό κέντρο. Η γεωργική παραγωγή του κάμπου, πολύτιμη έως και σήμερα. Επί Τουρκοκρατίας οι Σέρρες αριθμούσαν τις 30.000, εκ των οποίων οι μισοί ήταν Τούρκοι. Η μύηση των Σερραίων στη Φιλική Εταιρεία ήταν καθοριστική και ο αρχιστράτηγος των μακεδονικών δυνάμεων Εμμανουήλ Παπάς θυσίασε περιουσία και οικογένεια για την απελευθέρωση της πόλης. Μπροστά στο άγαλμα του, στην πλατεία Ελευθερίας, κάνουν σκέιτμπορντ οι πιτσιρικάδες της πόλης απολαμβάνοντας την ανοιχτωσιά. Ευτυχώς που εκείνος ατενίζει ως ανδριάντας τον ουρανό. Την ίδια περίοδο, οι Σέρρες αποκαλούνταν «Αθήνα του Βορρά» λόγω της έντονης δραστηριότητας και της ανάπτυξης τους.
ΠΙΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ στο καφέ Μέρλιν στην κεντρική πλατεία. Ο ιδιοκτήτης του, ο Γιώργος Παπάζογλου, διατηρεί μια χιλιάδα μπουκάλια μπίρες απ' όλο τον κόσμο. Ο δήμαρχος Γιάννης Βλάχος, που έρχεται στην παρέα μας, μας εξηγεί την κομβική θέση της πόλης και τον αναβαθμισμένο ρόλο της ως πύλης της Ανατολικής Ευρώπης προς την Ανατολική Μεσόγειο.
Ο κάθετος άξονας στην Εγνατία από τον Προμαχώνα προς τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία αποτελεί τη σημαντικότερη πρόσβαση στην Ευρώπη. Ο δήμαρχος καμαρώνει και για το αυτοκινητοδρόμιο, με τη μοναδική πίστα των 3.186 μέτρων και προδιαγραφών επιπέδου Formula 3 στην Ελλάδα. Κάνει μάλιστα προσπάθεια να συμπεριληφθεί στο Ειδικό Χωροταξικό Πλαίσιο για τον Τουρισμό. Πεταγόμαστε να τον καμαρώσουμε κι εμείς, νότια της πόλης, στην αρχή του κάμπου, πάνω στον περιφερειακό δρόμο προς Θεσσαλονίκη. Χορταίνει το μάτι σου βλάστηση μια ανάσα από την πόλη. Παραδίπλα το Πάρκο Ομονοίας, άλλος ένας χώρος αναψυχής χιλίων τετραγωνικών μέτρων. Είναι Σάββατο μεσημέρι κι έχουν καταφτάσει πλήθη με αγωνιστικές μηχανές από πολλά σημεία της Ελλάδας. Τρέχουν, αλλάζουν στολές, ξεκουράζονται στο αναψυκτήριο, σκαρφαλώνουν στις ειδικές εξέδρες για να δουν τους αγώνες ταχύτητας. Είναι να απορείς πώς για τέτοια έργα χρειάζεται να τρέχουν γραφειοκρατικά οι δήμοι...ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ τα ξενοδοχεία είναι γεμάτα. Ιδανική εποχή για βόλτες στην εξοχή, στον Λαϊλιά, στη λίμνη Κερκίνη, στο σπήλαιο Αλιστράτης, όλα σε αποστάσεις μισής ώρας. Στην Αμφίπολη επίσης αξίζει να πάει κανείς, την πόλη όπου ο Ξέρξης διέσχισε τον Στρυμόνα μια φορά ως επιτιθέμενος και τη δεύτερη ηττημένος, μαζεύοντας τα ράκη του. Οι Πέρσες του Αισχύλου αναφέρουν την σκηνή αυτή, ενώ ο Ηρόδοτος λέει ότι τα λιοντάρια της Αμφίπολης κατασπάραξαν τις καμήλες της περσικής στρατιάς. Σήμερα το λιοντάρι της Αμφίπολης, κουρασμένο στους αιώνες, παραμονεύει στο κομβικό σημείο όπου ενώνονται οι νομοί Θεσσαλονίκης, Καβάλας και Σερρών, εκεί όπου εκβάλλει ο Στρυμόνας στο Αιγαίο.
ΟΙ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΣΤΑ ΠΕΡΙΞ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ δεν έχουν τελειωμό. Στο χωριό Πεντάπολη, εκτιμάμε την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Η Πεντάπολη ανήκει σε μια ομάδα χωριών, τα Δαρνακοχώρια, που σχηματίζουν κύκλο κι έχουν πολλά κοινά γλωσσικά χαρακτηριστικά και έθιμα. Τα άλλα χωριά είναι το Νέο Σούλι, ο Εμμανουήλ Παππάς, το Άγιο Πνεύμα, το Χρυσό. Περιζήτητα πια τα κτήματα εδώ, αφού πολλοί Σερραίοι έρχονται να ζήσουν στην ευρυχωρία της υπαίθρου λίγα χιλιόμετρα από τις δουλειές του. Στην εξοχή της Πεντάπολης επισκεφθήκαμε και το εκτροφείο στρουθοκαμήλων Μακεδονική Φάρμα, όπου μας ξενάγησε ο Γιάννης Αχλατλής.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΝΤΑΠΟΛΗ, στην επιστροφή, στρίψαμε στον Αη Γιάννη, το «επίνειο» των Σερρών, όπου ανάμεσα σε πηγές και καταρράκτες, οι ταβέρνες προσφέρουν δροσιά και νόστιμες απολαύσεις. Συνεχίζοντας το δρόμο του Αη Γιάννη βρήκαμε την Οινούσσα, παλιό χωριό και προάστιο πια της πόλης, και ανηφορίσαμε στο όρος Μενοίκιο. Σε ύψος 750 μέτρων το Χιονοχώρι θα αποτελέσει το highlight των επόμενων χρόνων. Παλιό βλάχικο χωριό, χτισμένο σε αντικριστές πλαγιές, εγκαταλείφθηκε παντελώς, έως ερειπίων, για να αρχίσει πρόσφατα το ξαναχτίσιμο. Πέτρινα σπίτια, μονοπάτια με καλντερίμι, μια ταβέρνα στη ρεματιά, η εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στη σκεπή της οποίας δούλευαν Βαλκάνιοι χτιστάδες. Το απόλυτο θερινό θέρετρο, τυχεροί όσοι έχουν καταβολές στον τόπο αυτό.
Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΗ ΝΙΓΡΙΤΑ, είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη, μια περιοχή με γεωθερμικά πεδία που τα εκμεταλλεύονται σοφά έξυπνοι ντόπιοι επιχειρηματίες. Ο Μιχάλης Ζουλουμίδης μας οδήγησε στις εγκαταστάσεις της σπιρουλίνας, που έχει δημιουργήσει υστερία στους οπαδούς της υγιεινής ζωής. Για την ακρίβεια η σπιρουλίνα είναι η φυκομπιλίνη σπερουλάνη, ένα φύκι αόρατο στο μάτι και δυσεύρετο. Στην Ευρώπη παράγεται μόνο σε οκτώ κράτη και τα βασικά της στοιχεία είναι οι πρωτεΐνες, τα αμινοξέα και η βιταμίνη Β που αυξάνουν τη δύναμη του ανοσοποιητικού συστήματος και υποκαθιστούν το κρέας. Η ζήτηση είναι μεγάλη, μας λέει ο Μιχάλης, και πρέπει οι καταναλωτές να προσέχουν όταν αγοράζουν εισαγόμενα σκευάσματα. Οι εγκαταστάσεις θυμίζουν φουτουριστικό θερμοκήπιο, η καλλιέργεια βασίζεται στο νερό του υπεδάφους, στην ηλιοφάνεια και στο διοξείδιο του άνθρακα. Κατάπιαμε πάραυτα μια ταμπλέτα που μύριζε θαλασσινό φύκι, αφού πρώτα είδαμε στο μικροσκόπιο αυτό το μοναδικό κυανοβακτήριο.
ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ, έξω από το χωριό Σκούταρη, κάτω από τη γέφυρα του Στρυμόνα, ψάρευαν Βούλγαροι σε ημερήσια εκδρομή, διεκδικώντας τα ψάρια που δραπέτευσαν από το κομμάτι του βουλγαρικού Στρυμόνα αφού, από τα 360 χιλιόμετρα του ποταμού, μόλις 118 διασχίζουν τη χώρα μας. Γοητευτικό προσβάσιμο ποτάμι, όαση για τους εραστές της Φύσης. Ο καθηγητής Δημήτρης Μαυρογιάννης, θιασώτης ντόπιων εθίμων, μας θυμίζει ότι είναι 14 Σεπτεμβρίου, του Τιμίου Σταυρού και ότι στο χωριό Σκοτούσσα ξεκινούσε η πενταήμερη εμποροπανήγυρις, η μεγαλύτερη στη Βόρεια Ελλάδα. Είμαστε για τα πανηγύρια; Χιλιάδες τα πλήθη, χαλιά ορθωμένα ξεχωρίζουν πάνω από τα κεφάλια των επισκεπτών που τα κουβαλούν σαν σταυρούς -οικογενειακού- μαρτυρίου, εκατοντάδες αρνιά ψήνονταν σε υπαίθριες ταβέρνες, περιπλανώμενοι οργανοπαίκτες τριγύριζαν από τραπέζι σε τραπέζι. Εδώ η κρεατοφαγία οργίασε. Η νοστιμιά, η σκόνη, η τσίκνα, το μεθύσι, οι κοπέλες που χόρευαν παραδίπλα και γίναμε μια παρέα, απέδειξαν ότι μπορεί να ζήσεις ακόμη στις μέρες μας διονυσιακά
ΜΕΤΑ ΤΑ ΜΕΘΥΣΙΑ αποφασίσαμε να εκπολιτισθούμε. Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών φέτος μετακόμισε σε καινούργιο κτίριο με είκοσι χιλιάδες συνδρομητές και τριάντα διαθέσιμους για το κοινό υπολογιστές. Ο διευθυντής Γιάννης Σαπουντζής μας ξενάγησε στις αίθουσες όπου διεξάγονται λογοτεχνικά σεμινάρια και πολιτιστικές εκδηλώσεις. Σε μια ειδική αίθουσα στεγαζόταν η συλλογή του Γιώργου Αγγειοπλάστη, με έξι χιλιάδες παλιές και σπάνιες φωτογραφίες της πόλης και των ανθρώπων της. Ανάμεσα τους αναγνωρίσαμε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεκαετία του '50, σε ένα υπαίθριο γλέντι, νεαρός ακόμη, προτού ανοιχτεί στον πολιτικό στίβο. Ο ψηφιακός συνεργάτης της βιβλιοθήκης Θανάσης Αθανασιάδης μας πλοηγεί στις σελίδες της βιβλιοθήκης που λειτουργούν ως πολιτιστική πύλη στο Διαδίκτυο, καθώς και στον δικτυακό τόπο για τους Beatles, τον πιο ενημερωμένο στην Ελλάδα! Ο ίδιος κατασκεύασε και το www.airphotos.gr με αεροφωτογραφίες απ' όλη τη χώρα.ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΗΠΙΑΜΕ ΤΣΙΠΟΥΡΑ στο παραδοσιακό ουζερί Νέο Κρόνιο και τριγυρίσαμε στα μπαρ. Στο New York τα σφηνάκια καρφώνονταν στο κεφάλι μας. Νεανικό πλήθος, πολλοί και οι φοιτητές των ΤΕΙ. Στο Αλχημείο χαλαρώσαμε κάπως με ωραίες μουσικές και μιλήσαμε με τα παιδιά που έχουν το ΡΟΔΟΝ 95 FM που εκπέμπει και στο Διαδίκτυο με ξένη -εναλλακτική- μουσική. Αφήσαμε για την επομένη τα οθωμανικά κτίσματα της πόλης, το Τέμενος του Μεχμέτ Μπέη στην έξοδο για το δρόμο προς Δράμα και το κοντινό τέμενος Ζιντζιρλί, τρία λεπτά από την πλατεία Εμπορίου. Χρήζουν συντήρησης, γίνονται ήδη εργασίες αποκατάστασης και κατά καιρούς τα επισκέπτονται, έστω και από μακριά μουσουλμάνοι προσκυνητές, αναζητώντας τις διάσπαρτες θρησκευτικές ρίζες τους και τους ξεχασμένους δερβίσηδες.
ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΔΑΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ απ' όσα υπολογίσαμε, όμως υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας να επιστρέψουμε στην εύγευστη και γλεντζέδικη πόλη, με τους φιλόξενους και ανοιχτούς ανθρώπους, τη γεμάτη ιστορικές μνήμες, αλλά και πολλά υποσχόμενη στον αστικό τουρισμό. Μια πόλη που προωθεί το πρόγραμμα ΕΝΑΤ, για τουρισμό προσβάσιμο σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, που σέβεται τους ξένους και αποφεύγει την ξιπασιά και την ακρίβεια των τουριστικών και πολυπροβαλλόμενων τόπων.
ΜΕΤΑΒΑΣΗ Οι Σέρρες απέχουν οδικώς από την Αθήνα 580 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 80 χλμ. Αν επιλέξετε να μεταβείτε εκεί με τρένο, προτιμήστε το InterCity, το οποίο καλύπτει τη διαδρομή (από Αθήνα) σε 7 ώρες. Επίσης, από τα ΚΤΕΛ Κηφισού (Τ/210-51.20.212) αναχωρούν λεωφορεία για τις Σέρρες τρεις φορές τη μέρα.
ΔΙΑΜΟΝΗ
ΔΙΑΜΟΝΗ
Philippos Xenia Hotel (Αγ. Σοφίας 1, Τ/23210-99.360) Πλήρως ανακαινισμένο ξενοδοχείο, ένα μοντέρνο στολίδι στην πόλη. Από 120 € το δίκλινο με πρωινό.Ελπίδα (Μεραρχίας 66, Τ/23210-59.311). Από 65 € το δίκλινο χωρίς πρωινό.Γαλαξίας (Μεραρχίας 24 & Π. Τσαλδάρη 1, Τ/23210-99.650). Από 60 € το δίκλινο με πρωινό.Μετρόπολις (Διονυσίου Σολωμού 49, πλατεία Εμπορίου,Τ/23210-54.433). Το παλαιότερο αλλά πλέον ανακαινισμενο.
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ
ΜΗ ΧΑΣΕΤΕ
Τον Αγιο Γεώργιο Κρυονερίτη, μετόχι της Μονής Προδρόμου, προς τον Αη Γιάννη και τη Μονή Τιμίου Προδρόμου. Επίσης το περιοδικό ΓΙΑΤΙ, το οποίο είναι η μνήμη και το αρχείο της πόλης. Εκδότης είναι ο Βασίλης Τζανακάρης.
ΒΙΒΛΙΑ
ΒΙΒΛΙΑ
Μετακομίσεις, Λευτέρης Μαραγκάκης, εκδόσεις Γαβριηλίδη. Ιστορία της πόλεως των Σερρών και των περιχώρων, Γιώργου Καφταντζή. Βιβλία Σερραίων συγγραφέων στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Σερρών (Τ/23210-98.550, Ν. Νικολάου 20).Τον κατάλογο των συγγραφέων θα βρείτε στην ιστοσελίδα: www.serrelib.gr/serraioi.php
ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
ΧΡΗΣΙΜΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ
Κωδικός: 23210
Νοσοκομείο: 94.500
Αστυνομία: 90.800
ΟΣΕ: 59.822
ΚΤΕΛ: 22.822
Ευχαριστούμε τον Δήμο Σερρών και ειδικά τον δημοτικό σύμβουλο Γιώργο Δάγκο για τη φιλοξενία "ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΜΕ ΤΙΠΟΤΑ..."
ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΦΟΡΕΣ ΓΕΛΑΩ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΑ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ...
ΛΕΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ Ο ΑΠΕΣΤΑΛΜΕΝΟΣ ΚΑΝΑΛΙΟΥ ΣΤΑ ΖΩΝΙΑΝΑ ΚΡΗΤΗΣ: "ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΕΚΑΝΑΝ ΕΡΕΥΝΕΣ ΣΕ ΣΠΙΤΙΑ, ΑΠΟΘΗΚΕΣ, ΣΤΑΥΛΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΡΗΚΑΝ ΤΙΠΟΤΑ".
ΣΟΒΑΡΑ ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ;! ΕΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΑΡΑΔΙΑΣΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΠΟΡΤΕΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΟΥΜΠΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΣΙΣΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΒΓΑΛΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΠΟ!!!
Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2007
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟ 1996 ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ 2003 ΑΙΣΘΑΝΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ, ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΝΑΝ Η' ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΡΟΠΟ (ΕΡΓΑΣΤΗΚΑ ΑΠΟ ΧΑΜΑΛΗΣ-ΜΕΤΑΦΟΡΕΑΣ ΜΠΟΜΠΙΝΩΝ ΕΩΣ ΠΟΡΤΙΕΡΗΣ ΣΤΟΝ Β' ΕΞΩΣΤΗ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΝ...).
ΘΥΜΑΜΑΙ ΑΚΟΜΗ ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΕΣΑΝ ΑΙΣΘΗΣΗ (ΤΟ "ΤΡΕΞΕ ΛΟΛΑ ΤΡΕΞΕ" ΜΕΤΑΦΕΡΟΤΑΝ ΑΠΟ ΣΤΟΜΑ ΣΕ ΣΤΟΜΑ ΓΡΗΓΟΡΟΤΕΡΑ ΑΠ' ΟΤΙ ΕΤΡΕΧΕ Η ΛΟΛΑ...), ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΙΧΑΣΑΝ ΤΟ ΚΟΙΝΟ (ΣΤΟ π ΤΟΥ ΑΡΟΝΟΦΣΚΙ ΟΙ ΜΙΣΟΙ ΖΗΤΩΚΡΑΥΓΑΖΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΚΑΤΑΡΙΟΝΤΟΥΣΑΝ...), ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ Σ' ΑΦΗΝΑΝ ΜΑΛΑΚΑ (ΣΤΟ "MULLHOLAND DRIVE" ΤΟΥ LYNCH O ΕΝΑΣ ΡΩΤΟΥΣΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΙΠΟΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΟΥΣΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΧΑΙΡΟΝΤΟΥΣΑΝ ΓΙ' ΑΥΤΟ...), ΤΑΙΝΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΞΑΝΑΔΩ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΟΥΤΕ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΣΕ DVD (TO WONDERLAND TOY JOHN O´HAGAN ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΟΛΗ LEVITTOWN ΔΕΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΤΗΝ ΒΡΗΚΑ ΣΤΟ imdb...).
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΙΣ ΤΑΙΝΙΕΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΟΝΟ ΜΕΣΩ ΠΡΟΒΟΛΩΝ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΕΡΡΕΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ, ΑΛΛΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ.
ΔΕΝ ΕΧΩ, ΟΜΩΣ, ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΟΤΕ.
ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ;
ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ;
ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΠΛΕΟΝ ΕΝΕΡΓΑ;
ΔΕΝ ΞΕΡΩ...
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΞΕΡΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Η ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ, ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ, ΤΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ...
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ....
ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ...ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΑ ΖΩΝΙΑΝΑ ΡΕΘΥΜΝΟΥ, Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΩΡΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΚΡΙΝΗ ΚΡΗΤΗ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΟΤΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΜΕ ΧΑΣΙΣΟΦΥΤΕΙΕΣ, ΟΤΙ ΤΑ ΟΠΛΑ ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΚΙΝΗΤΑ ΤΗΛΕΦΩΝΑ...
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΤΟΥΝ ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΜΕ...
OTTO!
» Όταν πρωτοήρθε στην Ελλάδα, την εποχή που συγκρίναμε ακόμα το ευρώ με τη δραχμή, κρυβόταν πίσω από τη συντηρητική γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine», σε κάτι καφέ στο Κολωνάκι. Υπέμενε τα σαρκαστικά γελάκια των ποδοσφαιρόφιλων περαστικών. Έμενε σε ξενοδοχείο, κυκλοφορούσε κάπως σαν τον γραφικό του χωριού, προσπαθώντας να συνεννοηθεί με τους ταρίφες που μόλις τον άφηναν έπαιρναν τηλέφωνο στο αθλητικό ραδιόφωνο για να τον λοιδορήσουν. Και φυσικά η αυλή είχε ήδη αποφανθεί: «Έχει έρθει για να μας πάρει τα λεφτά». Ο Ότο Ρεχάγκελ δεν θέλησε ποτέ να μάθει ελληνικά. Καλύτερα γι' αυτόν.
» Οι ήρωες στο ποδόσφαιρο πρέπει να έχουν χάρτινες προτομές. Για να παίρνουν εύκολα φωτιά. Και ο Ρεχάγκελ το ξέρει καλά. Δεν είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Έχει κακό χιούμορ, εγώ μεγαλύτερο και από τις ΗΠΑ, (κακο)βαμμένο μαλλί σε διάφορες αποχρώσεις, απότομους τρόπους, αρτηριοσκληρωτικές εμμονές και ύποπτα μεγάλη τύχη. Ξέρει όμως κάτι σημαντικό στο ποδόσφαιρο, αυτό που όλοι οι αθλητικοί συντάκτες του κόσμου ξεχνούν την ώρα που η κριτική στάζει απολαυστικά στο χαρτί: το μέτρο.
» Τον Ιούνιο του 2004, λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει το EURO που εξελίχθηκε σε μια μαζική ονείρωξη, ο Γερμανός ήταν κάτι σαν ήρωας του Ταραντίνο: είχε ένα απασφαλισμένο πιστόλι στον κρόταφο και περιμέναμε απλά την ποιότητα της τελευταίας ατάκας. Ο Θεός του ποδοσφαίρου όμως κοιμόταν. Και πήραμε την κούπα, επίτευγμα πιο παράλογο και από το να πιάσει αύριο η Ελλάδα το βιοτικό επίπεδο της Ελβετίας.
» Το μέτρο πήγε να κάνει παρέα με τη λογική κάπου μακριά. Υπήρξαν άνθρωποι που πρότειναν να γίνει υπουργός, πρωθυπουργός και (γιατί όχι;) αρχιεπίσκοπος. Κάπου εκεί ψιθύρισε «να με αγαπάτε και στις ήττες» και κρύφτηκε στο Έσσεν για να συνέλθει από τους τρελούς. Ο Ρεχάγκελ, προς μεγάλη απογοήτευση του Γιακουμάτου και του Αλέφαντου (η ποιότητα των εχθρών δεν σχολιάζεται), θα μας πάει και το καλοκαίρι στην Αυστρία και την Ελβετία, όπου θα αντιμετωπίσουμε το μίσος της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Και έπειτα, ο επαγγελματίας, που όταν τον ρωτήσανε πόσα θέλεις για να μείνεις απάντησε με το μυθικό: «Όσα και να μου δώσετε, εγώ μόνο ένα φιλέτο τη μέρα θα τρώω», θα πάει στο σπίτι του και θα διηγείται σε ροδαλά Γερμανάκια πως κάπου στο χάρτη υπάρχει ένα βαλκανικό ποδοσφαιρικό χωριό τόσο τρελό που καταντά ρομαντικό μέσα στην παρακμή του. Εμείς, πάλι, θα καθόμαστε εδώ να τον εξιδανικεύουμε, όπως γίνεται με κάθε χωρισμό. Πριν ακόμα ανακαλυφθεί η μπάλα.
» Οι ήρωες στο ποδόσφαιρο πρέπει να έχουν χάρτινες προτομές. Για να παίρνουν εύκολα φωτιά. Και ο Ρεχάγκελ το ξέρει καλά. Δεν είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου. Έχει κακό χιούμορ, εγώ μεγαλύτερο και από τις ΗΠΑ, (κακο)βαμμένο μαλλί σε διάφορες αποχρώσεις, απότομους τρόπους, αρτηριοσκληρωτικές εμμονές και ύποπτα μεγάλη τύχη. Ξέρει όμως κάτι σημαντικό στο ποδόσφαιρο, αυτό που όλοι οι αθλητικοί συντάκτες του κόσμου ξεχνούν την ώρα που η κριτική στάζει απολαυστικά στο χαρτί: το μέτρο.
» Τον Ιούνιο του 2004, λίγα λεπτά πριν ξεκινήσει το EURO που εξελίχθηκε σε μια μαζική ονείρωξη, ο Γερμανός ήταν κάτι σαν ήρωας του Ταραντίνο: είχε ένα απασφαλισμένο πιστόλι στον κρόταφο και περιμέναμε απλά την ποιότητα της τελευταίας ατάκας. Ο Θεός του ποδοσφαίρου όμως κοιμόταν. Και πήραμε την κούπα, επίτευγμα πιο παράλογο και από το να πιάσει αύριο η Ελλάδα το βιοτικό επίπεδο της Ελβετίας.
» Το μέτρο πήγε να κάνει παρέα με τη λογική κάπου μακριά. Υπήρξαν άνθρωποι που πρότειναν να γίνει υπουργός, πρωθυπουργός και (γιατί όχι;) αρχιεπίσκοπος. Κάπου εκεί ψιθύρισε «να με αγαπάτε και στις ήττες» και κρύφτηκε στο Έσσεν για να συνέλθει από τους τρελούς. Ο Ρεχάγκελ, προς μεγάλη απογοήτευση του Γιακουμάτου και του Αλέφαντου (η ποιότητα των εχθρών δεν σχολιάζεται), θα μας πάει και το καλοκαίρι στην Αυστρία και την Ελβετία, όπου θα αντιμετωπίσουμε το μίσος της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Και έπειτα, ο επαγγελματίας, που όταν τον ρωτήσανε πόσα θέλεις για να μείνεις απάντησε με το μυθικό: «Όσα και να μου δώσετε, εγώ μόνο ένα φιλέτο τη μέρα θα τρώω», θα πάει στο σπίτι του και θα διηγείται σε ροδαλά Γερμανάκια πως κάπου στο χάρτη υπάρχει ένα βαλκανικό ποδοσφαιρικό χωριό τόσο τρελό που καταντά ρομαντικό μέσα στην παρακμή του. Εμείς, πάλι, θα καθόμαστε εδώ να τον εξιδανικεύουμε, όπως γίνεται με κάθε χωρισμό. Πριν ακόμα ανακαλυφθεί η μπάλα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΟΡΑ/LIFO TEYXOΣ 84
ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Η ΒΡΕΤΑΝΙΚΗ SUN ΓΙΑ ΤΟΥΣ SIGMATROPIC
SIGMATROPIC - Dark Outside
Rating ****1/2
QUITE possibly the coolest sounds to come out of Greece are these luminous studies in electronica, folk and rock.
Sigmatropic is essentially a vehicle for the gifted Akis Boyatzis, who creates serene cinematic soundscapes to frame fascinating vocal performances.
Friends helping out offering their services here include Giant Sand’s Howe Gelb, who lends his laidback drawl to the trip-hoppy White, and Willard Grant Conspiracy’s Robert Fisher, whose sturdy baritone brings power and grace to two songs. (Check out The Blue SideOf The Sun.)
Add in fine vocals contributions from Akis and sultry - voiced band member Anna Karakalou and you’ve a thoroughly engaging listen. CS
Ημερολόγιο Συναυλιών
26-Οκτ-07
Παρ
ΙΩΑΝΝΙΝΑ - ΘΥΜΩΜΕΝΟ ΠΟΡΤΡΑΙΤΟ
27-Οκτ-07
Σαββ
AMYNTAIO - OTHERSIDE
10-Νοε-07
Σαββ
ΑΡΓΟΣ - ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΟΥΤΙ
15-Νοε-07
Πέμπτη
ΣΕΡΡΕΣ - ΟΤΤRΟ
16-Νοε-07
Παρ
ΚΑΒΑΛΑ - JAZZ ROCK
17-Νοε-07
Σαββ
ΛΑΡΙΣΑ - Stage Performances Venue (πρώην: B LIVE)
18-Νοε-07
Κυρ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ - Ξυλουργείο (ΜΥΛΟΣ)
23-Νοε-07
Παρ
ΧΑΛΚΙΔΑ - ΠΡΑΞΙΣ ΕΥΡΙΠΠΟΥ
Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007
ΝΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΤΕΦΡΩΣΗ!
Δυο μικρές ιστορίες
ΑΠΟ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΔΗΜΟΥ
Η πρώτη (την ανέβασα στο site μου στις 13.10. με τίτλο: «Μία Μικρή Ιστορία»):
Ο Nick Gallo, συνεργάτης του αμερικανικού ταξιδιωτικού περιοδικού «Virtuoso», ταξίδευε προς Ελλάδα με σκοπό να γράψει ένα άρθρο για τη Ρόδο. Πετώντας για την Αθήνα ένιωσε έντονη αδιαθεσία. Κάλεσαν ασθενοφόρο που τον μετέφερε στο εφημερεύον νοσοκομείο - Αμαλία Φλέμινγκ.
Εκεί διέγνωσαν περικαρδίτιδα και τον έβαλαν στην εντατική. Μετά από μερικές μέρες ήταν καλύτερα και πρότειναν να τον μεταφέρουν σε δωμάτιο. Αλλά δεν υπήρχε μονό ούτε διπλό - μόνο θάλαμος.
Ο Nick ήταν σύζυγος φίλης του ανεψιού μου, που ζει μόνιμα στο Seattle των ΗΠΑ. Μου έστειλε ένα e-mail, μήπως μπορούσα να βοηθήσω, προτείνοντας κάποιο ιδιωτικό θεραπευτήριο. Άρχισα να ψάχνω - μέχρι που σε λίγο άλλο ένα e-mail με σταμάτησε:
«Μην ψάχνεις άλλο - είναι νεκρός».
Στα πενήντα του. Ήρθε σε μία άγνωστη γι' αυτόν χώρα, για να πεθάνει ολομόναχος. Αυτό το κείμενο είναι ένα μικρό μνημόσυνο στον άγνωστό μου δημοσιογράφο Nick Gallo...
Εδώ τελείωνε το κείμενο στο site μου. Όχι όμως και η υπόθεση, που συνεχίστηκε σαν φάρσα. Δεύτερη ιστορία:
Η σύζυγος του νεκρού ζήτησε από το αμερικανικό προξενείο να φροντίσουν για την αποτέφρωση και να της στείλουν τις στάχτες.
Το προξενείο απάντησε ότι θα το κάνει, μια και τώρα το επιτρέπει η ελληνική νομοθεσία. Βρήκαν και γραφεία τελετών που το αναλάμβαναν.
Στο δρόμο όμως πληροφορήθηκαν πως αυτό σήμαινε εξαγωγή της σορού στην Ιταλία ή τη Βουλγαρία - και υπέρογκα έξοδα. Πού να ξέρουν τα Αμερικανάκια ότι οι νόμοι στην Ελλάδα ψηφίζονται για να μην εφαρμόζονται!
Έτσι ο Nick Gallo έπεσε θύμα και της Ελληνικής Πολιτικής Υποκρισίας (άραγε θα επιτρέψει ποτέ η Εκκλησία την έκδοση των διαταγμάτων που ορίζει ο νόμος;). Μετά από διάφορες γραφειοκρατικές ταλαιπωρίες, η σορός ταξιδεύει προς την άλλη άκρη των ΗΠΑ, για να αποτεφρωθεί.
LIFO TEYXOΣ 18-24.10.2007
The Flaming Lips - Race For The Prize
ΤΟ ΑΚΟΥΓΑ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΞΥΠΝΟΥΣΑ ΣΤΟ RADIO TANGO TOY OSLO, ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΟΥΝ ΤΟ ΄99 ΓΙΑ ERASMUS, KAI MOY ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΤΗ ΜΕΡΑ...ΟΤΑΝ ΔΕ ΤΟΥΣ ΕΙΔΑ ΚΑΙ LIVE THN ΙΔΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΛΗ ΕΓΙΝΑ ΠΛΕΟΝ ΦΑΝ ΤΟΥ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑΤΟΣ...
GOLDFINGER
ΘΡΥΛΙΚΗ ΑΤΑΚΑ ΤΟΥ JAMES BOND ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ: "My dear girl, there are some things that just aren't done, such as drinking Dom Perignon '53 above the temperature of 38 degrees Fahrenheit. That's just as bad as listening to the Beatles without earmuffs!"
Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2007
Beirut - The Flying Club Cup
ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΣ ΤΟ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΟΤΕΡΑ, ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ...
ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΞΗΓΗΘΩ, ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΟΝ Μ.HULOT OTI O BEIRUT ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΦΡΕΣΚΑΔΑ ΤΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ALBUM EXEI AYTO TO KATI ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΟ GULAG ORKESTAR...
CLAP YOUR HANDS SAY YEAH! - OVER AND OVER AGAIN
KΑΠΟΙΕΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ Η΄ ΣΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ Η΄ ΤΙΣ ΜΙΣΕΙΣ. ΕΤΣΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗ ΦΩΝΗ ΤΟΥ Alec Ounsworth, ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΗ ΤΩΝ Clap Your Hands Say Yeah. ΕΜΕΝΑ, ΠΑΝΤΩΣ, ΜΕ ΑΡΕΣΕΙ...
Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2007
O TECHIE DELIRIUM ΚΑΙ Ο ΑΚΤΙΒΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑΣ
Tου ΣTAΘH ΣTAΣINOY (techiechan@tellas.gr) - ATHENS VOICE 1.11.2007
Θα πρέπει να προτρέψετε τον κόσμο από τη στήλη σας να μην μπαίνει στο google.com αλλά στο blackle.com, για να βοηθήσουμε να σωθεί ο πλανήτης. Kαταρχάς ο πλανήτης είναι κάποιος φίλος σας που χρειάζεται βοήθεια; H μάνα γη και τα ρέστα; Σας παρακαλώ, πριν το κάνουμε εδώ μέσα ιταλικό νεορεαλισμό, θέλω να δηλώσω πως έχω μια αλλεργία σε βολεμένους δυτικούς με ευαισθησίες, που ενδιαφέρονται να σώσουν τη μητέρα γη, ενώ ζούνε στο πιο ενεργοβόρο 5% του πλανήτη. Όπως επίσης και σε νομπελίστες πολιτικούς φίλους της γης, διότι, εάν ξέρατε τι σούργελα έχουν πάρει κατά καιρούς Nόμπελ, δεν θα δίνατε και τόσο μεγάλη σημασία στο «θεσμό». Aλλά επειδή στις εκθέσεις στο σχολείο έβγαινα πάντα εκτός θέματος, ο φιλεύσπλαχνος Techichan θα σας λυπηθεί και θα μιλήσει επί του πρακτέου.
Πριν από ενάμιση περίπου μήνα κυκλοφόρησε ένα από τα γνωστά chain-mail από pc σε pc, που έλεγε πως το blackle.com, μια σελίδα σαν του google που χρησιμοποιεί τη μηχανή του google αλλά έχει απλά μαύρο φόντο, βοηθάει στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, διότι υποτίθεται πως το μαύρο φόντο δεν καίει τόσο πολύ ρεύμα. Mία λέξη έχω γι’ αυτό. Tσαπατσουλομπούρδες. Yπάρχουν δύο ειδών οθόνες υπολογιστών. Oι CRT, που είναι τα παλιά τεράστια μόνιτορ που μοιάζουν με μικρές τηλεοράσεις, και οι επίπεδες TFT, που όλοι χρησιμοποιούμε πια. Oι TFT αποτελούνται βασικά από 2-3 λάμπες φθορισμού πίσω από έναν υγρό κρύσταλλο, πάνω στον οποίο σχηματίζεται η εικόνα που βλέπουμε. Όταν βλέπουμε άσπρο, ο υγρός κρύσταλλος είναι ανενεργός και το φως περνάει από μέσα του. Όταν βλέπουμε μαύρο, ο υγρός κρύσταλλος είναι ενεργός και εμποδίζει το φως από τις λάμπες φθορισμού να φτάσει στα μάτια μας. Kαι στις δύο περιπτώσεις το πιο ενεργοβόρο κομμάτι μιας επίπεδης TFT οθόνης (δηλαδή οι λάμπες φθορισμού) είναι ανοιχτές. Oι λάμπες φθορισμού κλείνουν μόνο όταν κλείνουμε την οθόνη τελείως. Θα τολμούσα να πω, έτσι για να σας τη σπάσω κιόλας (χωρίς να μπορώ να το αποδείξω), πως όταν βλέπουμε μαύρο η οθόνη θα καταναλώνει και κάτι μιλιβόλτ παραπάνω καθώς, για να μαυρίσει ο υγρός κρύσταλλος, διαπερνάται από ρεύμα.
Kαθαρίσαμε με τις TFT οθόνες; Πάμε τώρα στις συμβατικές. Oι συμβατικές οθόνες πράγματι καίνε λίγο λιγότερο ρεύμα όταν δείχνουν μαύρο, αλλά όποιος κόπτεται για την κατανάλωση ενέργειας δεν θα έπρεπε να έχει καν στα χέρια του μια τέτοια οθόνη, καθώς οι CRT καταναλώνουν γύρω στα 200-300 watt την ώρα, τη στιγμή που οι TFT καταναλώνουν βαριά 40-60 watt. Oπότε το όποιο υποτιθέμενο κέρδος από το blackle.com είναι μηδαμινό σε σχέση με την παραπάνω κατανάλωση.
Γεγονός που μας φέρνει στο δεύτερο παράδειγμα. H μικρή Aννούλα (όπως τα ανέκδοτα από σποτ του ΠAΣOK circa1985) πάσχει από την τάδε σπάνια ασθένεια και χρειάζεται αίμα. Όποιος καλός συμπολίτης μας θέλει να πάει στο νοσοκομείο τάδε να δώσει. Λοιπόν αυτό το email ή κάποιο παρεμφερές μπορεί να κάνει χιλιάδες κύκλους από γραφείο σε γραφείο και πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα το προωθήσει σε άλλους 50 για να «βοηθήσει». O ίδιος κάποιος δεν θα σκεφτεί να πάρει τηλέφωνο στο τάδε νοσοκομείο και να ρωτήσει εάν υπάρχει αυτή η άμοιρη Aννούλα (εκτός από τον Γιάννη, που πήρε). Γιατί; Διότι το forward-to-all (προώθηση σε όλους) είναι ένα κουμπί στο email μας, ενώ το τηλέφωνο θέλει μια διαδικασία, λίγο ψάξιμο, λίγη κοινωνικοποίηση με την άμοιρη γραμματεία του νοσοκομείου. Kι εμείς, όλοι εμείς (πλην Γιάννη), δεν θέλουμε να κάνουμε ούτε αυτή την απλή κίνηση.
Yπάρχουν ακτιβισμοί της πολυθρόνας που μπορεί να έχουν ουσία. Yπάρχουν συμπεριφορές παθητικής αντίστασης που όταν ξεπεράσουν μια κρίσιμη μάζα μπορούν να γίνουν σημαντικές. Kαι υπάρχουν χιλιάδες μπούρδες στο υπέροχο μέσο που ονομάζεται ίντερνετ. Tίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται να αποκτήσει νόημα όταν του αφιερώνουμε 30 δευτερόλεπτα σκέψης. Tο ίντερνετ δεν είναι τηλεόραση. Θέλει σκέψη. Προωθήστε ό,τι αξίζει 15 λεπτά ειλικρινούς σκέψης και έρευνας, πετάξτε όλα τα υπόλοιπα. Kι ίσως κάποτε να μου έρθει και στο δικό μου γεροπαράξενο email κάτι που να με κάνει να πατήσω forward-to-all.
Πριν από ενάμιση περίπου μήνα κυκλοφόρησε ένα από τα γνωστά chain-mail από pc σε pc, που έλεγε πως το blackle.com, μια σελίδα σαν του google που χρησιμοποιεί τη μηχανή του google αλλά έχει απλά μαύρο φόντο, βοηθάει στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας, διότι υποτίθεται πως το μαύρο φόντο δεν καίει τόσο πολύ ρεύμα. Mία λέξη έχω γι’ αυτό. Tσαπατσουλομπούρδες. Yπάρχουν δύο ειδών οθόνες υπολογιστών. Oι CRT, που είναι τα παλιά τεράστια μόνιτορ που μοιάζουν με μικρές τηλεοράσεις, και οι επίπεδες TFT, που όλοι χρησιμοποιούμε πια. Oι TFT αποτελούνται βασικά από 2-3 λάμπες φθορισμού πίσω από έναν υγρό κρύσταλλο, πάνω στον οποίο σχηματίζεται η εικόνα που βλέπουμε. Όταν βλέπουμε άσπρο, ο υγρός κρύσταλλος είναι ανενεργός και το φως περνάει από μέσα του. Όταν βλέπουμε μαύρο, ο υγρός κρύσταλλος είναι ενεργός και εμποδίζει το φως από τις λάμπες φθορισμού να φτάσει στα μάτια μας. Kαι στις δύο περιπτώσεις το πιο ενεργοβόρο κομμάτι μιας επίπεδης TFT οθόνης (δηλαδή οι λάμπες φθορισμού) είναι ανοιχτές. Oι λάμπες φθορισμού κλείνουν μόνο όταν κλείνουμε την οθόνη τελείως. Θα τολμούσα να πω, έτσι για να σας τη σπάσω κιόλας (χωρίς να μπορώ να το αποδείξω), πως όταν βλέπουμε μαύρο η οθόνη θα καταναλώνει και κάτι μιλιβόλτ παραπάνω καθώς, για να μαυρίσει ο υγρός κρύσταλλος, διαπερνάται από ρεύμα.
Kαθαρίσαμε με τις TFT οθόνες; Πάμε τώρα στις συμβατικές. Oι συμβατικές οθόνες πράγματι καίνε λίγο λιγότερο ρεύμα όταν δείχνουν μαύρο, αλλά όποιος κόπτεται για την κατανάλωση ενέργειας δεν θα έπρεπε να έχει καν στα χέρια του μια τέτοια οθόνη, καθώς οι CRT καταναλώνουν γύρω στα 200-300 watt την ώρα, τη στιγμή που οι TFT καταναλώνουν βαριά 40-60 watt. Oπότε το όποιο υποτιθέμενο κέρδος από το blackle.com είναι μηδαμινό σε σχέση με την παραπάνω κατανάλωση.
Γεγονός που μας φέρνει στο δεύτερο παράδειγμα. H μικρή Aννούλα (όπως τα ανέκδοτα από σποτ του ΠAΣOK circa1985) πάσχει από την τάδε σπάνια ασθένεια και χρειάζεται αίμα. Όποιος καλός συμπολίτης μας θέλει να πάει στο νοσοκομείο τάδε να δώσει. Λοιπόν αυτό το email ή κάποιο παρεμφερές μπορεί να κάνει χιλιάδες κύκλους από γραφείο σε γραφείο και πάντα θα βρεθεί κάποιος που θα το προωθήσει σε άλλους 50 για να «βοηθήσει». O ίδιος κάποιος δεν θα σκεφτεί να πάρει τηλέφωνο στο τάδε νοσοκομείο και να ρωτήσει εάν υπάρχει αυτή η άμοιρη Aννούλα (εκτός από τον Γιάννη, που πήρε). Γιατί; Διότι το forward-to-all (προώθηση σε όλους) είναι ένα κουμπί στο email μας, ενώ το τηλέφωνο θέλει μια διαδικασία, λίγο ψάξιμο, λίγη κοινωνικοποίηση με την άμοιρη γραμματεία του νοσοκομείου. Kι εμείς, όλοι εμείς (πλην Γιάννη), δεν θέλουμε να κάνουμε ούτε αυτή την απλή κίνηση.
Yπάρχουν ακτιβισμοί της πολυθρόνας που μπορεί να έχουν ουσία. Yπάρχουν συμπεριφορές παθητικής αντίστασης που όταν ξεπεράσουν μια κρίσιμη μάζα μπορούν να γίνουν σημαντικές. Kαι υπάρχουν χιλιάδες μπούρδες στο υπέροχο μέσο που ονομάζεται ίντερνετ. Tίποτα από όλα αυτά δεν γίνεται να αποκτήσει νόημα όταν του αφιερώνουμε 30 δευτερόλεπτα σκέψης. Tο ίντερνετ δεν είναι τηλεόραση. Θέλει σκέψη. Προωθήστε ό,τι αξίζει 15 λεπτά ειλικρινούς σκέψης και έρευνας, πετάξτε όλα τα υπόλοιπα. Kι ίσως κάποτε να μου έρθει και στο δικό μου γεροπαράξενο email κάτι που να με κάνει να πατήσω forward-to-all.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
