MATISSE LIVE @ SERRES, OTRO BAR, 27-2-2008

Λίγες ημέρες μετά την αποθεωτική εμφάνιση των Raining Pleasure στον ίδιο χώρο, άρχισα να ανησυχώ. Θα αντέξει το ολιγάριθμο (να μην κοροϊδευόμαστε…) κοινό της πόλης μια ακόμη συναυλία σε σύντομο χρονικό διάστημα από την προηγούμενη; Θα αφήσει ο κόσμος την Eurovision για να έρθει; Ημέρα Τετάρτη, θα βγει ο κόσμος από το σπίτι για να πάει σε συναυλία; Ευτυχώς, οι ανησυχίες μου διαψεύστηκαν και αποδείχθηκε για ακόμη μία φορά ότι αυτό που έχει ξεκινήσει στην ουσία ο Μιχάλης από το Ρόδον FM, έχει αντίκρισμα στο φιλόμουσο κοινό της πόλης, είτε πρόκειται για πειραματική Jazz (βλέπε συναυλία Φλωρίδη-Παπαδόπουλου), είτε πρόκειται για την εγχώρια αγγλόφωνη σκηνή.
Η βραδιά ξεκίνησε με τους The Longsands από τo Newcastle, οι οποίοι θύμιζαν λίγο από Puressence και άφησαν καλές εντυπώσεις. Έπαιξαν μερικά από τα όμορφα ομολογουμένως κομμάτια τους και αφού εκθείασαν τους Matisse ως την καλύτερη ελληνική μπάντα, άφησαν την σκηνή για να πιουν μερικές μπύρες, όπως συνηθίζεται εκεί στη Βόρεια Αγγλία.
Κατά τις 11.30 βγήκαν και οι Matisse. Οι ζωντανές εμφανίσεις του γκρουπ φημίζονται για τη «δύναμη» τους και αυτό το καταλάβαμε από το πρώτο κιόλας κομμάτι. Φυσικά το βάρος έπεσε στα κομμάτια του νέου album «Toys Up», ένας έντονα ροκ, σκοτεινός και -σύμφωνα με τους ίδιους- πιο τραχύς νέος ήχος σε σχέση με την προηγούμενη τους δουλειά, τον ντεμπούτο δίσκο τους «Cheap As Art». Το «Call Me Call Me», είναι πραγματικά ένα καθηλωτικό κομμάτι, που δεν μπορείς να μην σιγοτραγουδήσεις. Προσωπικά, απόλαυσα την εκτέλεση του «5 Seconds of love», ένα κομμάτι που δεν είχα προσέξει στο album αλλά μου άρεσε πολύ στη ζωντανή του εκτέλεση, όπως και την ιδιαίτερη εκτέλεση του «She Bop», της κλασσικής επιτυχίας της Cindy Lauper. Φυσικά από το playlist δεν θα μπορούσαν να λείψουν και τα σουξεδάκια όπως το ‘Τhe Gospel’ και ‘She Smiles’ που ακούγονται στο ραδιόφωνο με το δεύτερο να είναι και το πολύ μεγάλο χιτάκι τους. Και εκεί που με διάφορους φίλους προσπαθούσαμε να κατατάξουμε τους Matisse σε ένα είδος και διαφωνούσαμε για το στιλ τους (άλλος έλεγε ότι του θύμιζαν Suede, άλλος Bauhaus, άλλος Marc Almond και Soft Cell), ήρθε η διασκευή στο «Cosmic Dancer» των T.Rex για να δώσει την απάντηση. Ναι, οι Matisse είναι glam rock!
Βέβαια δεν ήταν και όλα τέλεια στη συναυλία… Ορισμένες φορές με κούρασε το επαναλαμβανόμενο (μέχρις εξαντλήσεως…) refrain, ενώ στο υποτιθέμενο encore η δεύτερη εκτέλεση του «Call Me Call Me» τελείωσε με έναν πολύ ενοχλητικό θόρυβο (μάλλον από το πάθος τους για να μας ευχαριστήσουν…) που προκάλεσε αμηχανία. Όλα αυτά βέβαια δεν ήταν αρκετά για να χαλάσουν την διάθεση του κόσμου που στο τέλος παρέμεινε για αρκετή ώρα στον χώρο του Otro, ρωτώντας επίμονα: «Πότε είναι η επόμενη συναυλία;»