"Ανακάλυψα την Μπάρτσα μέσα από μια αφίσα σε ένα φούρνο που βρισκόταν στην οδό Μποτέλα, απέναντι από το σπίτι μου. Ένας ζωγραφισμένος Σαμιτιέ ντρίπλαρε έναν μη αναγνωρίσιμο παίκτη της Εσπανιόλ και δίπλα ακριβώς ένα κείμενο μας καλούσε στο επόμενο παιχνίδι της Μπαρτσελόνα. Σε μια γειτονιά που τώρα λέγεται Ραβάλ (έχει και δικιά της περατζάδα) και που τότε λεγόταν Πέμπτο Διαμέρισμα ή κακόφημη γειτονιά, ήταν αδύνατο να τραγουδήσεις τη Διεθνή, τον ύμνο της Καταλονίας ή άλλα τραγούδια των δημοκρατικών. Μπορούσες όμως να τραγουδήσεις μισοκαστιλιάνικα μισοκαταλανικά το πιο κάτω τραγούδι:
Αν στο παράθυρό σου έρθει ένα περιστέρι δείξ' του στοργή, γιατί είναι της Μπαρτσελόνα. Αν στο παράθυρό σου έρθει μια κουκουβάγια σούβλισέ τη, γιατί είναι της Εσπανιόλ.
Ή λέγαμε:
Έξι πράγματα στον κόσμο λάμπουν πιο πολύ και από τον ήλιο:
τα πέντε πρωταθλήματα της Μπαρτσελόνα και το σκατό της Εσπανιόλ."
ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ ΠΟΛΛΟΙ ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου