Σε κάθε τέλος αντιστοιχεί μία αρχή. Με το που τελείωσαν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση των γενικών εκλογών. Οι ειδικοί στύβουν το μυαλό τους για να υπολογίσουν και να σχεδιάσουν τη νέα εκλογική ένταση. Οι σύγχρονες κοινωνίες έχουν πολλούς παράγοντες που τις ενώνουν και άλλους τόσους που τις χωρίζουν, πλην όμως είναι η κουλτούρα του θεάματος εκείνη που μας βοηθάει να αισθανόμαστε ότι συμμετέχουμε στο σύστημα. Όλα είναι καλά υπολογισμένα: όταν τελειώνει το ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, αρχίζουν είτε τα μουντιάλ είτε τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου είτε η Ολυμπιάδα και σχεδόν αμέσως μετά τα καλοκαιρινά τουρνουά και μετά να πάλι το πρωτάθλημα. Όταν τελειώνουν τα σκάνδαλα, αρχίζουν οι εκλογές σε ένα συνεχές τέλος γιορτής: σκάνδαλα, γενικές εκλογές, σκάνδαλα, ευρωπαϊκές εκλογές, σκάνδαλα, δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, σκάνδαλα και τώρα αυτό το δώρο της συλλογικής κάθαρσης που είναι οι πρόωρες γενικές εκλογές.
Δεν έχουμε χρόνο ούτε να επανατοποθετηθούμε ούτε να προβλέψουμε τίποτα. Πρέπει να εκδίδουμε καινούργια νομίσματα κάθε τρεις μήνες και να καταναλώνουμε συμβατική σοφία και κατάλληλο λεξιλόγιο δίχως να μπορούμε να γίνουμε κύριοι των προβλημάτων μας, ούτε μέσω της γνώσης ούτε μέσω της γλώσσας. Πρέπει να εκφράζουμε τη γνώμη μας δίχως πολλή σκέψη και αυτή η βιασύνη όλο και μεγαλώνει. Έτσι, δεν μπορούμε να δώσουμε σημασία στον υγιή συλλογισμό του Πολ Βαλερί: «Η αλήθεια των πραγμάτων βρίσκεται στις αποχρώσεις τους». Μόνο οι ήττες κατορθώνουν να μπλοκάρουν τον τροχό της μονοτονίας και μερικές φορές φτάνουν ακόμα να σπάσουν τον καθρέφτη που δείχνει ωραιοποιημένες παραμορφωμένες εικόνες. Αλλά ούτε καν οι ήττες δεν μας απαλλάσσουν από τις μάσκες, γιατί αυτοκαταστρέφονται τάχιστα, και δεν συμφέρει να μείνεις και πολύ καιρό σε αυτές. Ακολουθώντας τη δυναμική της πολιτικής αλήθειας που πρεσβεύει η αγορά, το προϊόν που χάνει πρέπει απλώς να περιμένει τη φθορά του προϊόντος που κερδίζει στις μέρες μας. Η ήττα ούτε δημιουργεί ούτε μεταμορφώνει, απλώς ανακυκλώνεται. Όπως όλα τα σκουπίδια.
Δεν έχουμε χρόνο ούτε να επανατοποθετηθούμε ούτε να προβλέψουμε τίποτα. Πρέπει να εκδίδουμε καινούργια νομίσματα κάθε τρεις μήνες και να καταναλώνουμε συμβατική σοφία και κατάλληλο λεξιλόγιο δίχως να μπορούμε να γίνουμε κύριοι των προβλημάτων μας, ούτε μέσω της γνώσης ούτε μέσω της γλώσσας. Πρέπει να εκφράζουμε τη γνώμη μας δίχως πολλή σκέψη και αυτή η βιασύνη όλο και μεγαλώνει. Έτσι, δεν μπορούμε να δώσουμε σημασία στον υγιή συλλογισμό του Πολ Βαλερί: «Η αλήθεια των πραγμάτων βρίσκεται στις αποχρώσεις τους». Μόνο οι ήττες κατορθώνουν να μπλοκάρουν τον τροχό της μονοτονίας και μερικές φορές φτάνουν ακόμα να σπάσουν τον καθρέφτη που δείχνει ωραιοποιημένες παραμορφωμένες εικόνες. Αλλά ούτε καν οι ήττες δεν μας απαλλάσσουν από τις μάσκες, γιατί αυτοκαταστρέφονται τάχιστα, και δεν συμφέρει να μείνεις και πολύ καιρό σε αυτές. Ακολουθώντας τη δυναμική της πολιτικής αλήθειας που πρεσβεύει η αγορά, το προϊόν που χάνει πρέπει απλώς να περιμένει τη φθορά του προϊόντος που κερδίζει στις μέρες μας. Η ήττα ούτε δημιουργεί ούτε μεταμορφώνει, απλώς ανακυκλώνεται. Όπως όλα τα σκουπίδια.
ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΜΑΝΟΥΕΛ ΒΑΘΚΕΘ ΜΟΝΤΑΛΜΠΑΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου